Wie is de laatste?

 

Bij de Crime Compagnie kwam de nieuwste thriller van Annerieke de Vries, De laatste zeven, deze maand uit.. Ik las nog niet eerder een boek van deze schrijfster, maar de titels van haar eerdere boeken, waaronder Sluipwesp, had ik al een paar keer voorbij zien komen. En na het lezen van de omslag van dit nieuwe boek werd ik nieuwsgierig.

De klok tikt… Lukt het Maud de moordenaar op tijd te stoppen?
Er is iets vreemds aan de hand in het mortuarium waar Maud werkt. Haar baas geeft haar verplicht een week vrij en verbiedt Maud om ook maar een stap in het mortuarium te zetten. Voor Maud is dat een onmogelijke opgave. Wanneer ze toch een kijkje neemt, stuit ze op een knappe rechercheur en een onderzoek naar een seriemoordenaar. Al snel wordt Maud meegezogen in de strijd om de moordenaar te ontmaskeren. Er vallen steeds meer slachtoffers en de tijd begint te dringen…

Maud mag een week niet op haar werk komen, maar ze weet niet wat ze met haar vrije tijd aan moet. Haar werk in het mortuarium is samen met haar hobby als vogelaar haar lust en haar leven.

Uit verveling schrijft ze zich in bij een datingsite en tot haar verrassing reageren en aantal mannen en volgen er leuke contacten.

Ondertussen houdt ze, in haar verplichte vrije week, vanuit haar woning boven het mortuarium de mensen, die in het mortuarium komen en gaan, in de gaten. Ze kan het niet laten om toch stiekem een kijkje te nemen, nu er allerlei vreemde mensen rond lopen op haar werkplek. Als ze kennismaakt met de rechercheur die ze er treft tijdens één van haar stiekeme bezoekjes, raakt haar rustige leven in een stroomversnelling.

Wat een fijn verhaal! Als lezer ga je direct mee in de gedachten van Maud zowel in haar speurtocht samen met de rechercheur als in haar conversaties op de datingsite. Er bouwt zich op beide vlakken langzaam een spanning op. Wat is de link tussen de slachtoffers en zijn de rechercheur en de contacten op de datingsite eigenlijk wel te vertrouwen? En dan komt ook haar ex ook nog eens onverwacht opduiken. Het bracht mij tot minstens twee keer toe op het verkeerde been met uiteindelijk een verrassend plot. Maar ook weer niet een volledig plot…. waardoor ik nu erg benieuwd ben naar het vervolg op De laatste zeven.

Kortom een heerlijke ‘weglezer’ die je aandacht goed vast weet te houden met een goede beschrijving van Maud en de andere personages. Een aanrader dus!

 

Een moordmysterie in de Achterhoek.

De zoon die alleen overbleef is alweer het vierde deel van de serie rond Eva Romeijn in het mooie Vorden!

Corine Hartman heeft met de eerste drie delen uit de serie al een heel goede cosy crime serie neergezet. Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar dit vierde deel. En…ik kan zeggen, ik ben weer aangenaam verrast.

Het spookt in het kasteel, volgens mevrouw Van Wildenborch van kamer twee. De barones is licht dementerend, heel serieus wordt haar angst voor een silhouet in de nacht niet genomen. Ook niet door Eva Romeijn. Ze is vaak te vinden in de tot luxe zorghotel verbouwde vesting, waar haar goede vriend Winand en de andere  gasten hun laatste levensfase doorbrengen.

Op een ochtend wordt er in de landschapstuin een dode aangetroffen. De gasten lijken allesbehalve verbaasd, de man was van hun leeftijd, en ‘we gaan allemaal een keer’, aldus de oudprofessor van kamer twee.
Als er meer zorgelijke gebeurtenissen plaatsvinden in het normaal zo rustige, pittoreske Vorden, begint Eva in verledens te graven en ontdekt daar lang bewaarde geheimen. Maar kan ze ook meer onheil voorkomen?

Winand en Eva zijn al jarenlang goed bevriend en ook nu, in Winand’s laatste levensfase, zoekt Eva hem nog dagelijks op. In het zorghotel. Ze is er zo regelmatig dat mensen het soms ‘haar zorghotel’ noemen.

In het zorghotel verblijven een aantal markante personen uit Vorden en omgeving, die elkaar  allemaal weer kennen. Als er na het vinden van een dode op het terrein van het zorghotel, zich een aantal vreemde gebeurtenissen voordoen gaat Eva zich meer in de bewoners en hun achtergrond verdiepen. Allemaal ijken ze wel een klein geheim te hebben.

De proloog brengt meteen al veel nieuwsgierigheid mee, waardoor je wilt doorlezen. Dat door willen lezen is iets wat de schrijfstijl van Corine Hartman met zich meebrengt. Als je de eerdere delen hebt gelezen - dat maakt de beleving nog fijner naar mijn mening - dan is er ook veel herkenning in de personages en in de plaats Vorden.

Ik merk dat ik het fijn vind om deze cosy-crime serie over Eva te lezen in een tijd waarin de wereld in brand lijkt te staan. Een mysterie, een vleugje romantiek, humor en ook nog ontroering. Alles zit in dit verhaal. 

En nu de filmrechten verkocht zijn van deze serie kunnen we in de toekomst ook nog fijn kijkplezier verwachten!

Al met al een aanrader! 

De vondeling

 

De vondeling, de nieuwste thriller van Anita Terpstra heeft een intrigerend boekomslag, die maakt dat je het boek oppakt als je het in de boekhandel ziet liggen.

Daarbij komt dan nog dat de boeken van Terpstra, of het nu non-fictie of fictie is, altijd fijn weg lezen.

Blanca ontwaakt in een onbekende kamer, zonder zich te kunnen herinneren wie ze is en hoe ze daar terecht is gekomen.

Het duurt niet lang voordat ze zich realiseert dat er iets vreselijk mis is. Een vrouw injecteert haar iedere dag met een slaapmiddel. Waarom mag ze niet wakker worden?
Noora, een jong meisje dat opgroeit op een waddeneiland, vindt op een dag in het bos een baby. Op weg naar huis ontmoet ze een vrouw die belooft de vondeling naar de politie te brengen, maar zij verdwijnt met de baby. Niemand gelooft Noora en ze wordt ervan beschuldigd alles verzonnen te hebben. Twintig jaar later keert Noora terug naar haar geboortedorp om eens en voor altijd te bewijzen dat ze geen leugenaar is.
Plots komen de werelden van Blanca en Noora samen en moet de kleine, gesloten gemeenschap op het eiland haar geheim prijsgeven.

Het eerste hoofdstuk over Blanca, roept al direct vragen op. Hoe kwam ze daar, waarom en wie is de vrouw? Al deze vragen maken dat je alleen maar wilt doorlezen.  Blanca neemt je al lezend mee in haar onderzoek. Het verhaal over Noora, is al even intrigerend. Wat is er 20 jaar geleden in haar leven gebeurd en waarom is ze al jong van het eiland vertrokken? Doorlezen is het enige wat ik wilde. Want hoe zit het nu eigenlijk?

Een fijn boek met korte hoofdstukken en in een fijne stijl  geschreven. Je wordt meegenomen in de verhalen van de beide vrouwen. Dan in het derde deel wordt alles op scherp gezet. Ik dacht dat alles me al duidelijk was geworden, maar dan is er nog weer een twist in het verhaal!

Na het lezen van de non-fictie boeken van Terpstra, vond ik deze thriller wel weer heel fijn. Ik kijk uit naar de volgende thriller van haar hand. De vondeling is een dikke aanrader!

Komt met de opgraving de waarheid aan het licht?

 

De Opgraving is de derde thriller van Marie-José Verweij en is in februari 2025 verschenen bij de Crime Compagnie. De thrillerschrijfster groeide op in Vianen, maar woont en werkt nu in Italië. De vondst van een massagraf uit 1794 in Vianen was internationaal groot nieuws en gaf Marie-José meteen inspiratie. Wat zou er nog meer gevonden worden vroeg zij zich af en daarmee is de vondst van het graf haar vertrekpunt voor een spannende thriller.

Archeoloog Anouk wordt ingeschakeld bij het onderzoeken van een massagraf in Vianen. Samen met haar aantrekkelijke collega Cas gaat ze aan de slag om te achterhalen wat zich op deze plek heeft afgespeeld. In haar zoektocht wordt ze van alle kanten tegengewerkt, niet in de laatste plaats door de omwonenden. Wanneer ze een vreemde ontdekking doet, ontrafelt zich een gruwelijke waarheid...

Het boek is geschreven vanuit verschillende personen, die per hoofdstuk aan bod komen. Anouk is de hoofdpersonage. Bert is een gepensioneerde ambtenaar en bezig met een eigen onderzoek. Mieke is wethouder in Vianen en zij ziet kansen voor haar carrière als de media zich met de vondst gaat bemoeien. Cas, is de voor Anouk wel heel aantrekkelijke collega. Als lezer wordt je nieuwsgierig gemaakt door de opbouw van het verhaal en de afwisseling van de verschillende personages, wat maakt dat je wilt blijven doorlezen. En dan zijn er ook nog fragmenten uit een dagboek… De spanning in het verhaal wordt goed opgebouwd en dan is er ook nog een enorme wending in het verhaal, om over het slot maar niet te spreken.

Een bijzonder verhaal waarbij de geschiedenis wordt verweven met fictieve gebeurtenissen uit het heden en waar ook nog een klein romantisch tintje in is verwerkt.

Ik las nog niet eerder een boek van Marie-José, maar dit boek is een bijzondere prettige kennismaking met haar schrijfstijl! Mijn nieuwsgierigheid naar haar andere twee thrillers is bij mij gewekt en ik ga daar dan ook naar op zoek.

Wurgcontract van thrillerkoningin Loes den Hollander

 

Wurgcontract is thriller nummer 30, van Loes den Hollander! De koningin van de Nederlandse thriller wordt ze ook wel genoemd. Eerdere thrillers van haar hand las ik met veel plezier. Naar dit nieuwste boek was ik dan ook erg benieuwd! Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar.

Waar gaat het boek over?

 

Hij kan Henri heten, of Dirk, of Flint, kies maar een naam. Hij kan de man zijn die bij je om de hoek woont of op een andere planeet. Hij is zeker jaloersmakend mooi en dat weet hij.

Het maakt niet uit of je een man bent of een vrouw, je zult van hem onder de indruk zijn.

Toch kun je maar beter bij hem uit de buurt blijven.

 

De hoofdstukken zijn geschreven vanuit X en de verschillende vrouwen die in het leven van X voorbij komen.

Al lezend lijkt meer en meer helder te worden wat er zich in de jeugd van X heeft afgespeeld. De relaties met ouders en de pastoor hebben hem gevormd tot wie hij nu is. De vrouwen die zijn pad kruisen staan ietwat onzeker in het leven. Juist naar dit type vrouw lijkt hij op zoek te zijn. En dan is er ook nog zijn vriendschap met Don.

Al lezend vond ik het best een lastig boek om vat op te krijgen. Desondanks wilde ik blijven lezen. Want waar ging het verhaal naartoe?

Een heel ander boek dan de eerdere boeken van Loes den Hollander die ik las.

Ik vond het een verhaal waar als het ware steeds een dreigende donkere wolk boven hing. Er staat iets te gebeuren, maar wat? Het einde van het boek verraste me. Pas toen kon ik pas de titel van het boek plaatsen, die toen goed gekozen bleek.

Wie was mijn Indische oma?

 

‘Wie was mijn Indische oma?'.

 

Ritsko van Vliet, is voor velen een bekende Leeuwarder. Als zoon van goochelaar Ritsko van Vliet senior trad junior in de voetsporen van zijn vader, maar was ook dj, werkzaam in de communicatie, redacteur, docent en nu kan en mag hij zich schrijver noemen.

Schrijver van het verhaal over zijn moeder, naar aanleiding van de vraag van zijn zoon, ‘wie was mijn Indische oma?’.

Ritsko heeft zijn moeder, Saartje Cornelia Tumbelaka, niet gekend. Zij overleed door een noodlottig ongeluk, toen hij twee jaar oud was. Zijn halfzus Marijke heeft haar gelukkig wel gekend en in haar brieven aan Ritsko schrijft ze wat zij zich herinnert en weet van hun moeder. Bijzonder is het om te lezen over het leven van Saartje in Nederlands-Indië. Uiteindelijk besluit hij naar Amurang, haar geboortestad, te reizen.  

Naast de brieven van Marijke geeft Ritsko een inkijkje in zijn bewogen jeugd in de jaren vijftig en zestig. Natuurlijk herken je als 'Liwadder' ook de stad uit die tijd. Deze hoofdstukken en het verloop van zijn latere leven laten zien hoe iemand mede wordt gevormd door zijn jeugd.

 ‘Ik zal mij nooit helemaal binden. Ik heb vroeger genoeg pijn gehad als ik afscheid moest nemen’

Met de zoektocht naar zijn moeder vindt Ritsko ook een nieuw levensdoel en richt hij in 2004 Stichting Amurang op, waar hij zich al 20 jaar lang voor inzet.

Het is een mooi boek met een fijne schrijfstijl! Kwetsbaar, boeiend, maar ook met humor geschreven.  Met het schrijven van dit boek lijkt een hoofdstuk van zijn leven te worden afgerond en een nieuw hoofdstuk gestart. Door een stapje terug te doen als info- en entertainer komt er tijd voor een nieuw project; het schrijven van een boek over zijn vader.

Met dit debuut heeft Ritsko bewezen dat hij schrijven kan!