Super debuut thriller van Soraya Vink

Door een mislukte actie is rechercheur Elvira Selas gedwongen haar carrière als undercoveragente te beëindigen en tijdelijk van de radar te verdwijnen. Na een jaar in de Spaanse zon keert ze terug naar de Nederlandse politie, waar ze een laatste kans krijgt op de afdeling Zware Criminaliteit. 

De zaak waarmee ze start is een raadselachtige dubbelmoord. Het eerste slachtoffer wordt aangetroffen zonder tong, het tweede mist een pink. Op beide plaatsen delict wordt een rouwkaart met een Latijnse tekst gevonden. Is Nederland in de greep van een seriemoordenaar?
Wat het politiekorps niet weet, is dat Elvira’s undercovertijd bij een berucht drugskartel nog niet voorbij is. Omdat ze vermoedt dat haar verdwenen broer nog steeds banden met deze bende onderhoudt en ze vastbesloten is hem te vinden, moet ze terug. Terug naar een verleden waar ze het liefst ver vandaan was gebleven.

Waar ligt haar loyaliteit? Bij haar familie of bij de wet? En in hoeverre kun je de wet naar je eigen hand zetten?

Als je als thrillerliefhebber de site hebban.nl regelmatig bezoekt, dan ben je vast niet onbekend met de naam van Soraya Vink. Zij is redacteur bij hebban en een thrillerfan. Met Persona maakt zij haar debuut in boekenland.

En wat voor debuut! Een thriller die misschien af en toe wat ‘over the top’ lijkt, maar het leest superfijn. In het begin moest ik even wennen aan de situatie en de personen, maar daarna kon ik het boek slecht wegleggen. Ik wilde gewoon weten hoe het nu allemaal zat.

Elvira wordt met een vreemde zaak geconfronteerd na haar terugkeer bij de recherche, daar doorheen speelt haar voormalige ‘under cover leven’. Alsof dat nog niet genoeg is wordt ze langzamerhand geconfronteerd met een spoor van de dader zie wordt gezocht voor de moord. In cursief gedrukte hoofdstukken lezen we mee met de dader. De dader doodt uit vergelding, maar waarvoor wil hij vergelding? Als dat duidelijk wordt komt nog een bijzonder stukje Spaanse geschiedenis aan de orde.

Bijzonder is toch ook de personage van Elvira. Ik kon haar niet direct sympathiek vinden. Gedurende het verhaal probeert ze zich open te stellen voor anderen en ook voor de lezer.

Een fijn debuut wat leest als een trein! Ik ben heel benieuwd naar een volgende boek van Soraya Vink, waarvan ik hoop dat dat er komt.

Een bijzonder geschenk

Berlijn, 2016. Alicia heeft altijd een goede band gehad met haar grootmoeder Paulina Hoffmann. Wanneer ze overlijdt, erft Alicia een appartement in Berlijn dat Paulina in het geheim heeft gekocht. Paulina woonde daar als jong kind, toen de nazi’s er de dienst uitmaakten. Haar beste vriendinnetje was joods, maar hun vriendschap werd al snel verboden door de ouders. De verschrikkingen nemen vanaf dat moment alleen maar toe, en de rest van Paulina’s leven wordt hierdoor getekend. Alicia besluit naar Berlijn af te reizen; misschien dat Paulina een boodschap voor haar heeft achtergelaten. Want waarom heeft juist zij het appartement geërfd?

In de Leeuwarder Courant las een interview met de schrijfster Carmen Romero Dorr. Zij is Spaans, haar grootouders verhuisden tijdens WO II van Duitsland naar Spanje. Voor dit boek liet zij zich inspireren door familieverhalen die zij hoorde toen zij nog klein was.

Een prachtig verhaal is het geworden. Paulina vertelt over haar leven in Berlijn voor het vertrek naar Spanje en hoe haar jeugd en latere leven in Spanje verloopt. Alicia heeft haar leven niet op de rit en besluit naar Berlijn te gaan. Langzaam ontvouwt het verhaal zich over het verloop van beide levens van de vrouwen. Hoe een kleindochter moed put uit de levensloop van haar grootmoeder.

Erg mooi geschreven. Persoonlijk vond ik het boek extra fijn lezen, omdat ik afgelopen zomer in Malaga was en de zomer daarvoor in Berlijn. De beschrijvingen van de sfeer in de steden spreekt tot de verbeelding. Tijdens het lezen vroeg ik me alleen maar af hoe de beide levens zouden verlopen en wilde alleen maar verder lezen.

Een boek om van te genieten, van de emoties, de sfeer en het mooie taalgebruik. Kortom een aanrader.

‘Verdriet doet het voorkomen alsof het minder wordt, laat ons geloven dat het verdwenen is, maar opeens, pats!, komt het uit zijn schuilplaats tevoorschijn en grijpt het ons opnieuw”