Mij zie je niet; een bijzondere thriller van Loes den Hollander

Je hoort het steeds vaker: puber pleegt zelfmoord ten gevolge van pesten. Je schrikt, je wordt boos, je vraagt je af hoe het mogelijk is dat niemand iets in de gaten had. Toch, als je goed nadenkt, weet je dat iemand iets opgemerkt moet hebben: een leraar, een studiebegeleider, een vertrouwenspersoon. Maar die geven nooit thuis, die verdoezelen hun verantwoordelijkheid met verbijsterde gezichten en bijna poëtische teksten vol medeleven voor de nabestaanden.
Ik ben een nabestaande, ik ben de moeder van een kind dat werd dood gepest. Ik weet sinds die dag hoe de hel eruitziet en ik heb besloten om een paar mensen dezelfde ervaring te gunnen.

Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar van dit nieuwe boek van Loes den Hollander. De flaptekst sprak me erg aan, ook omdat het onderwerp, pestgedrag wat leidt tot zelfmoord, te veel in het nieuws is de laatste tijd.

De boeken van Loes den Hollander hebben de nodige spanning en lezen vlot weg. Toch is het alsof Mij zie je niet anders is dan haar andere boeken.

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Ik, de nabestaande, de moeder van de puber, Amal, die zelfmoord pleegde en door Jeantine.

Na het overlijden van Amal, is het leven van haar moeder een hel geworden, zoals ze het zelf verwoord. Ze heeft  weinig meer om voor te leven. De vader van Amal en zij zijn gescheiden en er is niet veel dat haar nog boeit in het leven. Wat haar doet voortleven is de wrok die ze koestert na de dood van Amal. Waarom heeft niemand op school iets gemerkt en iets aan het pestgedrag gedaan. Er moet toch iemand verantwoordelijk zijn voor de zelfmoord van Amal?

We lezen over de jeugd van de moeder en hoe ze opgroeide tot de vrouw die ze nu is. De moeder vindt de dagboeken van Amal  en gaat ze lezen. In het verhaal zitten stukjes uit het dagboek verweven, stukjes tekst die mij raakten. “Als het pesten niet ophoudt wil ik niet meer leven”.

Je krijgt zowaar begrip voor de moeder die zich wil wreken en dat ook doet voor ze het zelf goed en wel lijkt door te hebben. Waarom wil ze Jeantine zo raken? Wat is de link tussen hen, vraag je je als lezer af. Jeantine en haar man Jerome drijven door verschillende gebeurtenissen uit elkaar. Jeantine heeft op de school waar ze docente was een vervelende ervaring meegemaakt en ook die wordt weer opgerakeld. Hoe weet haar plaaggeest allerlei dingen? Heel behoedzaam gaat de moeder steeds verder in haar plan. Jeantine weet niet meer wie ze kan vertrouwen. Als lezer dacht ik te weten wie nu de moeder eigenlijk echt was. Jeantine dacht ook dat ze het wist.

Maar het boek heeft een verrassende twist aan het einde.

Met dit boek heeft Loes den Hollander laten zien dat zij nog lang niet klaar is met het schrijven van boeken. Een boek wat je aandacht pakt en pas weer wil loslaten als je weet hoe het afloopt.

Daarbij vind ik ook de titel en omslag van het boek nog eens heel goed gekozen.

Conclusie: een fijn boek!

Teambuilding in de wildernis

Met enige tegenzin beginnen vijf vrouwen aan een zware, regenachtige trektocht. Slechts vier van hen bereiken de eindstreep. De tocht door het ruige achterland van Australië was bedoeld om de vijf collega's uit hun kantoorbubbel te halen en zo meer kracht en teamgevoel te creëren.
Aaron Falk, agent bij de federale politie, is extra geïnteresseerd in de vermiste vrouw, Alice Russel. Ze is de klokkenluider in Falks onderzoek - en wist bepaalde geheimen. Over de firma waarvoor ze werkte en over haar collega's.
In plaats van over een trektocht met een hechte samenwerking als resultaat, krijgt Falk verhalen te horen over een tocht vol beschuldigingen, agressie en afbrokkelend vertrouwen. En hoe dieper hij in de verdwijningszaak duikt, hoe groter de gevaren lijken te worden. 

Na het debuut  De Droogte, is er nu het tweede boek van Jane Harper genaamd Wildernis. Mijn verwachtingen van het tweede boek van Jane Harper waren best hoog, omdat ze in haar debuut een bijzondere sfeer en spanning wist op te bouwen rondom de personage van Aaron Falk. In het tweede boek is voor Falk ook weer een grote rol weggelegd. Het boek is ook goed te lezen als je het eerste niet hebt gelezen, maar het geeft een mooier beeld van de persoon Falk als je het eerste deel ook hebt gelezen.

De vrouwen die de trektocht gaan maken werken allemaal bij hetzelfde firma en één van hen is zelfs mededirecteur van de firma. Als slecht vier van hen weer uit de wildernis tevoorschijn komen is er paniek, want waar is Alice Russel? Alice is voor Falk en zijn partner van grote waarde in een onderzoek wat zij doen, reden waarom er ook druk op hen ligt om Alice te vinden. Langzaam wordt de spanning in het verhaal opgebouwd. De vier deelneemsters hebben allemaal zo hun eigen verhaal over wat er tijdens de trektocht is voorgevallen en wat daar de oorzaak van is.

Als lezer wordt je wat heen weer geslingerd; zou zij…. Of toch zij? Spannend dus tot de ontknoping. Gedurende de zoektocht is Falk op een kleine privé zoektocht naar hoe de relatie met zijn vader was en waarom die zo was.

Een fijn boek wat leest als een trein en met een onverwachte ontknoping  voor mij.