JUDAS alias Willem Holleeder

Willem Holleeder, een begrip in media- en crimeland. Trad hij niet op in College Tour dan had of John van den Heuvel of Peter R. de Vries wel een uitzending met 'onthullend' nieuws over Holleeder.
Meerdere keren was er nieuws over de rechtszaken die het openbaar ministerie tegen deze koning van de onderwereld voert en waar geen einde aan lijkt te komen. Het openbaar ministerie leek dan toch een succes te gaan behalen, toen bekend werd dat de zussen Sonja en Astrid en zijn ex-vriendin Sandra belastende verklaringen tegen hun broer gingen afleggen.

Even leek het weer stil tussen de zittingen in, tot het nieuws kwam dat er een boek was geschreven door Astrid Holleeder. Een onthullend verhaal over haar jeugd met haar broer, die een broer bleek die haar leven bleef domineren, zoals hij dat ook met het leven van haar zus Sonja, broer Gerard en moeder Holleeder deed.

Het  boek is op een goed getimed moment in de markt gezet. Net als half Nederland was ook ik nieuwsgierig of het inderdaad zo was dat het een onthullend boek zou blijken te zijn, met niet eerder bekend geworden details.
Lezen dus dat boek!

Eigenlijk was ik na het lezen teleurgesteld. Het boek verhaalt over de jeugd van de kinderen Holleeder, over de vader die werkzaam was bij de Heineken brouwerij. De vader die als een tiran over het gezin heerstte, zoals later zijn zoon Willem dit zou gaan doen. Astrid gaat als verteller met sprongen door de tijd, dan beland je in haar jeugd en dan weer voert ze gesprekken over verklaring met de CIE en dan weer speelt de Heineken ontvoering. Iets wat ik persoonlijk niet prettig vond lezen. Ze beschrijft haar leven waarin ze probeert als advocaat een carriére  op te bouwen, maar waarin ze wordt gedwarsboomd. Indringend vond ik toch wel hoe Astrid haar dochter duidelijk maakt dat zij verwacht te worden vermoord door haar broer. Hoe het Holleeder toch lukt om vanuit een EBI handlangers te zoeken om een liquidatieopdracht uit te zetten voor zijn zusters. Hoe slim, of moet je zeggen leep, Holleeder is in zijn tactiek om de verdenking van hem weg te leiden 

Echt opzienbarend vond ik het boek niet. Misschien weegt daar wel in mee, dat mijn werk binnen justitiekringen is.
Triest werd ik er wel van. Hoe het leven van de familie wordt gedomineerd door Holleeder, hoe de zussen steeds over hun schouder moeten kijken, op hun hoede moeten zijn voor hun broer en niet normaal en vrijuit met elkaar kunnen praten zonder angst te voelen.

Voor mijn gevoel is het boek een soort door Astrid Holleeder geschreven testament. Als zij er niet meer mocht zijn; als ze uit de weg is geruimd in opdracht van haar broer, dan kan iedereen lezen hoe één en ander in elkaar steekt. Een broer die op een gruwelijk wijze je leven domineert en ook dat van je kinderen probeert te domineren. Een broer waarvan je als zus dan toch blijft houden. Hoe kan dat, heb ik me afgevraagd na het lezen van dit boek.

In vuur en vlam

In Klikspaan wordt Helen Carter met een aantal branden geconfronteerd. Mysterieuze branden wel te verstaan! Op één avond gaan vlak na elkaar een drietal gebouwen in vlammen op. Bij één van de branden valt een slachtoffer, bij de andere branden niet. De branden lijken te zijn aangestoken, maar door wie en waarom?

Helen Carter probeert het onderzoek op de rit te krijgen maar dat gaat niet eenvoudig. Inmiddels heeft een nieuwe leidinggevende haar team onder zijn hoede gekregen. Deze leidinggevende lijkt veel interesse in Helen te hebben. Helen raakt onzeker, doet zij haar werk wel goed? Dan ontstaan er op een avond weer een aantal branden tegelijk waarbij weer een slachtoffer valt. 

Langzamerhand lijkt zich een patroon te ontwikkelen. Een link tussen de slachtoffers misschien? Helen heeft het er lastig mee, en ook haar teamleden hebben het zwaar.

In dit boek weer Alridge ook de spanning weer op te voeren en je als lezer geboeid te houden tot de laatste pagina! Geweldig zoals deze auteur een verhaal als puzzelstukjes in elkaar weet te leggen. Van dit, voorlopig, laatste deel van de serie heb ik weer ontzettend genoten en wat mij betreft mag er dan ook gerust weer een deel volgen!

Rozen plukken met M.J. Arlidge

Pluk een roos is alweer het derde boek wat draait rondom inspecteur Helen Grace. In de twee eerdere boeken, was al te lezen dat Helen privé met haar eigen demonen en problemen kampt. Zo is ze op zoek naar de zoon van haar overleden zuster. Een zoektocht die niet eenvoudig is en een zwakke plek van Helen Grace.

In dit deel moet Helen op zoek naar de moordenaar van een aantal vrouwen waarvan de lichamen worden. De vrouwen zijn vermist, maar vreemd genoeg worden er nog wel berichtjes van hen ontvangen door de familie. Hoe kan is dat mogelijk? Helen start een zoektocht samen met haar team. Tijdens de race tegen de klok om de moordenaar te vinden, ondervindt Helen tegenwerking van haar leidengevende Ceri Hartwood. Wat is er toch wat Hartwood tegen Helen heeft? En wordt Helen de dupe van de acties van haar leidinggevende?

Allemaal vragen die na het lezen van het boek zijn beantwoord. Veel is er hier niet over te zeggen zonder details van het verhaal weg te geven. Dat doen ik dan ook maar niet. 

Gewoon zelf het boek gaan lezen . Het staat garant voor veel leesplezier! Zelf ben ik direct na het lezen van Pluk een roos verder gegaan, in het –voorlopig- laatste deel over Helen Carter, Klikspaan.

Vele hemels boven de zevende en In the arms of an angel een schitterende combinatie

Vele hemels boven de zevende  van Griet op de Beeck kocht ik op aanraden van vriendin Jacqueline Coppens. ‘Het is een aanrader’ vertelde ze. 

Nou ze heeft niets teveel gezegd! Wat een mooi geschreven boek. De  Vlaams taal is zo mooi om te lezen. Het heeft bijna iets teders. Of dat komt door dit boek natuurlijk. In het boek vertellen vijf mensen, met elkaar verbonden, hun verhaal. Bijzonder om te lezen hoe een ieder in een andere levensfase het leven ervaart. Keuzes die bij iemand van 12 al net zo lastig lijken als bij iemand van 71 jaar oud.

Het is lastig om te vertellen wat zo bijzonder is aan het boek. Het is een kwestie van lezen en ervaren. Toch, omdat ik het zo mooi vind, een paar citaten van het (naar mijn mening) mooie Vlaams en het simpelweg mooi geschrevene en o zo ware:

“Soms stel ik mij voor dat ongelukkig zijn iets of iemand is. Want iets of iemand kan opeens verdwijnen, zo snel als hij of zij gekomen is.” (Lou 12 jaar)

“Ik heb mij nog nooit zo graag gezien gevoeld als door u”(Casper 46 jaar)

“Wat zou het prachtig zijn als mensen ook echt krijgen wat ze verdienen, denk ik” (Eva 36 jaar).

Vlak na het lezen van het boek zag ik op Facebook een clip van Sarah MacLachlan en Pink met het nummer In the arms of an angel. Zo ontroerend en mooi en zo goed passend bij het slot van het boek. 

https://www.youtube.com/attribution_link?a=zgII1YbfFZc&u=%2Fwatch%3Fv%3DkiFqr--Fsgo%26feature%3Dshare