3 jaar cel en TBS

Als de dertienjarige Jorge na een schooldag liftend naar huis gaat en bij een onbekende man in de auto stapt, kan hij niet vermoeden dat die gebeurtenis het verdere verloop van zijn leven zal bepalen. Zijn onhandelbare gedrag wordt van kwaad tot erger en hij belandt in de jeugdopvang en in gesloten internaten. Zodra Jorge de leeftijd van achttien bereikt, neemt hij zijn intrek in een daklozenpension in Rotterdam en begint een nieuw avontuur vol seks, drank en drugs. Als een stapavond met vrienden een dramatische afloop heeft, bereikt zijn leven een zwaar dieptepunt.


Als er in de media over TBS wordt geschreven is dat, in de meeste gevallen, negatieve berichtgeving. Er is iemand ontsnapt, of er is een misdrijf gepleegd door iemand die tot TBS veroordeeld is geweest.


Het verhaal van Jorge is anders. Bijna 3 jaar is hij als hij vanuit Colombia wordt geadopteerd. Zijn adoptieouders zijn goed voor hem, maar toch mist Jorge iets. Hij ervaart pijn, een pijn van leegte. De pijn overschreeuwt hij door steeds onaangepaster gedrag. Zo onaangepast dat hij niet langer bij zijn adoptieouders in het gezin is te handhaven.

Na een dramatische gebeurtenis, het plegen van een misdrijf, belandt Jorge in afwachting van zijn proces in verschillende inrichtingen.  


Uiteindelijk wordt hij veroordeeld tot 3 jaar cel en TBS. Wil hij ooit zijn leven weer op de rit krijgen dan moet hij de behandeling in het kader van TBS, goed doorlopen.


Het verhaal van Jorge raakte me diep. Als klein jongetje al voelen dat je anders bent en je niet kunnen hechten aan mensen. Niemand wordt als slecht mens geboren. De omstandigheden waarin je verkeert leiden daartoe. Het is natuurlijk niet goed te praten wat Jorge heeft gedaan. Wel ga je dingen begrijpen gaandeweg het verhaal. En nog belangrijker Jorge gaat het zelf ook begrijpen en inzien dat hij zal moeten veranderen. En dat hij hulp van anderen moet leren accepteren in dat nieuwe leven. Bij hem is dat gelukt.

Een bijzonder verhaal, opgeshreven door Jorge zelf en Marella Kleine. Een verhaal dat moet worden gelezen door veel mensen. Als lezer krijg je een inkijkje in de behandeling en hoe het leven daar toe gaat. En niet onbelangrijk, dat het ook goed kan komen en iemand een nieuw leven kan opbouwen.

Cirkel van het kwaad; de hattrick van Linda Jansma

Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar van Bloedband. Waarvoor hartelijk dank!

Cirkel van het kwaad is de trilogie van Linda Jansma, waarin Jules Declerck de hoofdpersonage is. Jules is officier van justitie. Al op jonge leeftijd is haar moeder verdwenen en haar broer Remi is veroordeeld voor de moord op haar vader. De moord op haar vader is inmiddels 20 jaar geleden, maar de ware toedracht lijkt nog steeds niet helder.  In Schaduwkinderen en Uitverkoren heeft de lezer al kennisgemaakt met Jules. Haar broer Remi is inmiddels ook niet meer in leven en de sekteleider Elijah Schillinger, die het pad van Jules kruist, lijkt meer van haar leven en verleden te weten.

In het derde en laatste deel Bloedband krijgt officier van justitie Jules Declerck op haar werk te maken met de dood van de vijftienjarig Amber, die ogenschijnlijk het slachtoffer werd van grooming. Jules heeft al snel het vermoeden dat er iets heel anders speelt. Als haar ex - misdaadjournalist Harry Simones - anonieme tips over de zaak ontvangt, raken ze beiden verstrikt in de duistere plannen van Elijah Schillinger. Wat weet de charismatische sekteleider eigenlijk over Jules' verleden? En wat weet hij over de verdwijning van Jules' moeder?


Na de eerste twee delen was het ongeduldig wachten op het derde en laatste deel: Bloedband. Door omstandigheden liet dit deel op zich wachten. Het schrijven van dit deel viel Linda niet gemakkelijk zo is te lezen in het nawoord van Bloedband.


Als lezer merkt je niets van de strijd om dit laatste deel te voltooien. Vanaf de eerste pagina laat het verhaal je niet meer los. Het is alsof Jules in een achtbaan van gebeurtenissen en ook gevoelens belandt. De gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op, je denkt te weten hoe het zit en dan gebeurt er weer iets. Jules en het team lijken geen grip te krijgen op dit alles. Harry Simones, gaat ondertussen zijn eigen gang met behulp van zijn vriend Amir. Langzamerhand ontdekt ook hij hoe waar Elijah Schillinger toe in staat is en wat zijn met Jules is. 

Ingenieus wordt ontrafeld hoe het verleden van Jules in elkaar steekt. Ontzettend knap gedaan en met veel emotie (vooral vanuit de personage van Jules) geschreven. Niet alleen de lezer leert Jules kennen, maar ook Jules leert zichzelf en haar verleden kennen.

Linda Jansma heeft zichzelf met deze trilogie nog maar weer eens op de kaart gezet als Nederlands thrillerschrijfster. Drie delen die allemaal goed zijn geschreven, maar dit laatste deel is wel heel goed geschreven. 


Als je de trilogie nog niet kent, dan mag je jezelf gelukkig prijzen; je kan ze dan immers nog alledrie lezen! Ik zou ze zeker gaan lezen. Ze zijn geweldig goed!

Jussie flikt het weer!

Al meer dan tien jaar is Assad een mysterieuze, drijvende kracht binnen afdeling Q, maar een kettingreactie aan heftige gebeurtenissen brengt hem op de rand van de totale ineenstorting. Alleen Rose kan hem helpen bij de ontcijfering van de duistere demonen die door de berichtgeving van de Spaanse journalist Joan Aiguader over de tragische dood van een vluchteling tot leven worden gewekt.

Met Assad in het centrum begint een zenuwslopend aftellen naar de
ultieme catastrofe in het hart van Europa, meedogenloos gedirigeerd door de Iraakse beul Ghaalib. Tegelijkertijd schudt afdeling Q op zijn grondvesten door de dood van een centrale collega en door een wanhopige poging om een compromisloze, moordzuchtige handeling van een in zichzelf gekeerde, gestoorde jongen te verijdelen.

In de strijd om mensenlevens te redden en een einde te maken aan Assads traumatische dilemma’s worden Carl Mørck en de rest van afdeling Q het oog van de orkaan in geslingerd, waar niemand wordt ontzien om drastische beslissingen te nemen en met alle ter beschikking staande middelen in actie te komen.


Het was even wachten op dit deel van de Q-serie. In 2017 kwam Selfies uit en nu dan pas Slachtoffer 2117.

Het verhaal start met de journalist Joan Aiguader die op zoek is naar een verhaal om zijn carrière als journalist weer leven in te blazen. Met zijn verhaal over de tragisch dood van een vluchteling lijkt dit te slagen, maar tegelijkertijd roept hij zonder dit te weten veel ellende over zich af. 


Dan is er nog een jonge jongen, hij is verslaafd aan gamen en vult daar zijn dagen mee.
Tot hij het artikel van Joan Aiguader onder ogen krijgt. Er gaat bij hem een knop om en hij komt als het ware in opstand. 


In alle voorafgaande delen vroegen we ons als lezer af wie Assad nu toch precies was. Waar kwam hij vandaan en hoe kwam hij bij afdeling Q terecht? Als de chef van afdeling Q plotseling overlijdt, beginnen de ontwikkelingen en krijgen we langzaam een kijkje in het leven van Assad. Er gebeuren meer dingen, die Assad confronteren met zijn ‘eerdere leven’. 

Een publicatie van de journalist Joan Aiguader brengt veel teweeg bij Assad en vervolgens ook bij Rose. Samen willen zij dingen gaan uitzoeken. Tijdens hun zoekactie raken verschillende mensen hier, ieder in hun eigen rol en op eigen wijze, bij betrokken. 


Ook in het privé leven van Carl Morck gebeuren dingen, terwijl hij ook in het onderzoek verwikkeld is en Assad wil helpen. En natuurlijk is er ook nog Gordon op afdeling Q, die op eigen wijze bijdraagt aan het onderzoek.


Het boek vond ik een feest van herkenning voor wat betreft de personages.

Na het lezen van Slachtoffer 2117 kan ik zeggen dat ik dit het beste deel vind van de serie. Nog steeds speelt het verhaal door mijn hoofd, het is zo actueel. Ook wel een beetje verontrustend. Af en toe zie ik dingen in de media en dan denk ik terug aan het verhaal; het zou allemaal zo maar als in het boek kunnen zijn. Toch komen ook de mooie kanten van het leven aan bod in het verhaal naar boven.


Conclusie: een must read!

#Lief, boven verwachting leuk

Flo van Dieven is een stuntel, dat weet iedereen. In de liefde en in het leven. Maar ze is grappig, sympathiek en leuk bij om in de buurt te zijn, zo zeggen haar vrienden. Zelf heeft ze er meer last van. Ze worstelt na vier jaar nog steeds met de zwangerschapskilo’s, zoekt een baan, een man in haar leven
en – om heel eerlijk te zijn – naar stabiliteit. Ze heeft een pijn die maar niet over gaat. Als ze bij een begrafenis is, schieten de vragen door haar hoofd: moet je iets gedaan hebben voordat je voorgoed je ogen sluit? Een soort lijstje hebben afgewerkt? Of mag je er met de juiste intenties een zooitje van maken? Mag je ongestraft één levensgrote fout maken? Na de begrafenis ziet ze ineens overal een jongetje opduiken. Is dit weer een van haar maffigheden, of schuilt er meer achter deze keer?


Via de Leesclub van Hebban, kreeg ik de kans om mee te lezen in #Lief.

Een boek uit het genree feel good. Normaal niet en genre wat mijn voorkeur heeft, want meestal kies ik voor, maar je moet af en toe uit je comfort zone stappen en dit leek me een leuke gelegenheid. Sterker nog: het was leuk. In een leesclub deel je je ervaringen tijdens het lezen van een boek in stapjes met andere lezers. Leuk om te zien hoe een ander het lezen van het boek ervaart. Dus dank Hebban!


Het verhaal vond ik nogal rommelig en van-de-hak-op-de-tak beginnen. Gaandeweg het verhaal leer je de persoon Flo beter kennen. Flo blijkt meer diepgang te hebben dan wordt beschreven lijkt het. 
Ze is gescheiden en heeft een zoontje. Maar bij Flo speelt er veel meer door haar hoofd. Hoe moet ze verder met het leven. En de grote vraag is: wie is toch dat jongetje dat ze steeds ziet en die tegen haar praat? 
Er komt steeds meer boven over het wat er is gebeurd in het leven van Flo. Ze is van de spontane acties, sluit vriendschap met een trucker en er gebeuren meer onvoorziene dingen. Toch verandert Flo langzaam door wat er allemaal op haar pad komt. Samen met haar zoontje Sebastiaan gaat ze niet meer dringend op zoek en lijken er goede dingen op haar pad te komen.


Een lekker boek, met wel een heel lieve cover,  wat mijn verwachtingen overtrof.

Ik zie je.....

De verleiding kunnen weerstaan

Liselotte Stavorinus (1967) schreef haar debuut in 2013. Het Reservaat
gaat over Jessica die in een chique villawijk gaat wonen en geïntroduceerd wordt in een vriendengroep waarbinnen de relaties gecompliceerd zijn en niets is wat het lijkt.
Saskia Noort spande een rechtszaak tegen Stavorinus aan, omdat Het reservaat maar liefst negenentwintig gekopieerde elementen uit haar boek De eetclub zou bevatten. Ze beschuldigde Stavorinus van plagiaat. In december 2014 wees de rechtbank alle vorderingen van Noort en haar uitgever Ambo/Anthos af.

Nu is er het tweede boek van Liselotte Stavorinus De verleiding.

Edward Van Vrijberghe de Koning is fotograaf. Zijn familie is rijk en succesvol en woont in ’t Gooi. Edward is altijd het zwarte schaap geweest, maar daar lijkt verandering in te komen als hij wordt genomineerd voor de World Press Photo. Zakenman en advocaat Robert Ambrosius is onder de indruk van Edwards foto's en heeft een bijzondere opdracht voor hem. Is dit puur vanwege de kwaliteit van zijn werk, of spelen er andere belangen? En wat heeft de bloedmooie echtgenote van Ambrosius hiermee te maken?

Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar, waarvoor hartelijk dank!

De verwachting die ik van dit boek had, was dat het een soort geschreven soap zou zijn; een kruising tussen GTST en Gooische Vrouwen. Het bleek niet zo te zijn! Wel degelijk inhoud, een goed opgebouwd verhaal en een goed plot! 

Het verleden lijkt Edward in te halen, gaandeweg het verhaal. Een verleden dat zwaar op hem drukt. Hij lijkt nog  steeds aan de verwachtingen van zijn vader te moeten voldoen en daar worstelt hij nog steeds mee. Robert Ambrosius lijkt voor hem een redder in nood te zijn en voor erkenning te gaan zorgen. Daar moet Edward wel het nodige voor terug doen en is dat het allemaal waard? Komt de liefde die hij zo wenst hem ook toe? 

Niet een dik boek, maar wel degelijk een boek met inhoud, niet oppervlakkig en een verrassende twist aan het einde.

Zeker het lezen waard!

Een zwarte ziel

Een doodgewone zaterdag. Tot er een gruwelijke vondst in de Maas gedaan wordt... Het team van rechercheur Jennifer Brugman wordt geconfronteerd met een lugubere moord en de vermissing van een kind. De recherche wil snel het vermiste kind terugvinden en schakelt de hulp in van paragnoste Evie Smit. Jennifer is vanaf de eerste ontmoeting geïntrigeerd door de roodharige paragnoste met haar ijsblauwe ogen, maar ze is ook sceptisch. Kan Evie waarmaken wat zij belooft of loopt zij hen alleen maar voor de voeten?


Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar van Zwarte Ziel. 
Dit boek is alweer de derde thriller met Jennifer Brugman als hoofdpersoon. 

Het is een hernieuwde kennismaking met Jennifer en haar collega’s Ricardo, Jochem, Jolanda en Martin. 
De spil in het leven van Jennifer is haar dochter Nysa van bijna één jaar.


Als Jennifer en haar team worden geconfronteerd met een vreselijke vondst in de Maas, die leidt naar een moord en een vermissing, krijgt ze het moeilijk. Het duurt erg lang voor het team aanknopingspunten vindt. Om die reden wordt besloten om Evie, een paragnoste, in te schakelen. Er is immers ook nog een vermissing en de tijd dringt. Hoewel het team sceptisch is over de toevoeging van Evie aan het team, begint er toch langzaam een opening te komen in het onderzoek.

Evie blijkt ook ‘beelden’ door te krijgen over het leven van Jennifer en probeert haar te waarschuwen. Jennifer staat niet direct open voor Evie. Ondertussen vlot het onderzoek naar de vermissing en de moord ook niet zo en dat leidt toch tot frustraties en irritaties onderling in het team.


Af en toe las ik het verhaal ademloos. As lezer werd ik meegenomen in het verhaal en dus ook in de gevoelens van Evie, Ricardo en Jennifer. Er waren delen in het boek waarin ik me wilde bemoeien met het onderzoek en bijna hardop vragen stelde.


Een geweldig goed geschreven thriller! Angelique Haak toont aan dat zij zich bij de top van de Nederlandse thrilleracteurs kan en mag rekenen.

Lees dit boek en als je de andere delen nog niet las, dan ben je in de gelukkige omstandigheid dat je ze alle drie nog kan lezen. Hoe fijn is dat?

Geniale thriller!

Elena Blanco is hoofd van de speciale eenheid binnen de Spaanse politie die alleen zeer complexe zaken krijgt toegewezen. Ze is charismatisch, op zichzelf gericht en totaal eigengereid. Zeven jaar geleden werd haar zoon ontvoerd en nooit teruggevonden, ze kan niet rusten voor ze de waarheid weet. Elena’s team krijgt de gruwelijke en misselijkmakende moord op de tweeëntwintigjarige zigeunerin Susana toegewezen. Elena ontdekt dat Susana’s oudere zus op even onvoorstelbare wijze aan haar einde kwam, net als haar zusje een paar dagen voor haar huwelijk. Er zit een dader vast, maar of het de juiste is…



De schrijfster van Zigeurnerbruid is Carmen Mola. Een schrijfster die mij onbekend was. Zigeurnerbruid is volgens mij haar eerste in het Nederlands vertaalde boek.

‘Een van de slimste thrillers die ik ooit heb gelezen’ en ‘Wanneer je beseft dat je op de laatste pagina bent, wil je niets liever dan méér, Veel meer.’ Zomaar twee citaten van lezers op de achterflap van het boek en ik kan me  er helemaal in vinden.

Soms heb je boeken die je vanaf de eerste pagina boeien en niet loslaten. Zigeunerbruid is zo’n boek.


Het verhaal zit niet alleen geniaal in elkaar, ook de personages leefden echt bij mij als lezer. Dan doel ik niet alleen op Elena Blanco, de inspecteur, met een heel eigen stijl van leven en werken. Er is Angel Zàrete, de jonge agent die verder wil in zijn werk bij de politie, maar ook de moeder van de meisjes die mijn sympathie heeft gewonnen. 


Elena en haar mensen gaan op onderzoek uit, maar hebben weinig aanknopingspunten. De dader van de eerste moord zit immers in de gevangenis.Net als je als lezer een vermoeden begint te krijgen wie wel eens de dader zou kunnen zijn, dan is er weer een twist in het verhaal. Tussen de hoofdstukken door zijn cursief gedrukte hoofdstukken die over een jongen gaan. Deze hoofdtukken intrigeerden mij, want wiens verhaal wordt daarmee verteld? En om het verhaal nog interessanter te maken is er ook nog de verdwenen zoon van Elena wiens verdwijning haar nog dagelijks bezig houdt.

Daarbij speelt het verhaal zich af in Madrid en als je een liefhebber van Spanje bent, gaat deze stad ook een beetje voor je leven.


Het enige was ik kan zeggen is dat ik het een geweldig boek vind!! Mijn hoop is er dan ook op gevestigd dan Xander Uitgevers meer van deze schrijfster gaat uitgeven. Ik ben al fan!

Stiekem is niet altijd leuk

Wanneer Vera’s zoektocht naar de ware Jakob wederom op een teleurstelling uitloopt, wordt zij gedreven tot het plegen van een misdrijf. Tijdens haar dagelijkse werk in een luxe cadeauwinkel probeert Vera haar misdaad krampachtig verborgen te houden. Ze blijkt echter niet de enige met een dubbele agenda te zijn. Als haar werkgever plotseling verdwijnt, belandt Vera in het wespennest van een criminele organisatie.


Werkelijk niets lijkt te zijn wat het is in deze thriller. Als lezer val je van ene in de andere verbazing. 


Vera wil dolgraag een man, het is haar ideaalbeeld. Alleen die man kan ze maar niet vinden en ze is dan ook erg teleurgesteld. Maar Vera bedenkt een plan om toch te krijgen wat ze zo ontzettend graag wil.


Ondertussen werkt ze stug door in de cadeauwinkel waar ze al jaren werkt, maar daar gebeuren kleine dingen, die Vera aan het denken zetten. Tel daarbij op dat er in haar privéleven toch ook niet helemaal lijkt te gaan zoals Vera zich had voorgesteld, en Vera haar leventje wankelt.


De personages in het verhaal zijn weer bijzonder goed beschreven en uitgediept door Marcella Kleine. We leren Vera echt kennen en er wordt een tipje van de sluier van haar verleden opgelicht, dat samen maakt het verhaal nog weer intrigerender.

Een boek waaraan je heerlijke uren leesplezier  beleeft!

Het broeit in 'Onder mijn huid'

Van de Crime Compagnie kreeg ik het nieuwe boek van Marijke Verhoeven om te recenseren. Waarvoor dank!

Eerder las ik van Marijke Verhoeven de boeken over Nina op het eiland Kenning: De beproeving, De laatste adem en Het geschenk.

Naar Onder mijn huid was ik erg nieuwsgierig nadat ik de flaptekst had gelezen. Als ik het goed heb begrepen is het boek al eerder -in 2013- uitgegeven.

Alleenstaande moeder Julia Kroonenberg verliest zichzelf in een onstuimige affaire met de charmante Mike Farrell, tot ze ontdekt dat hij zich bezighoudt met duistere zaken. Wanneer Mike op mysterieuze wijze verdwijnt, gaat Julia samen met Mike’s broer Connor naar hem op zoek. Een zoektocht waarbij ze haar eigen leven in gevaar brengt.

De stijl van Marijke Verhoeven wordt omschreven als een combinatie van spanning, romantiek en humor. In Onder mijn huid komt deze stijl goed tot uiting. Een heerlijk verhaal, waarin je meeleeft met Julia, die weer verliefd wordt na een moeilijke periode. Alles aan Mike lijkt te kloppen, maar toch ook weer niet. Dan komt ook nog de broer van Mike op de proppen. Het is een heerlijk verhaal, waar de liefde lijkt te broeien.

Daarbij vind ik het leuk dat het boek zich in het noorden van Nederland afspeelt. Als je –net als ik in het noorden woont – spreekt het verhaal nog iets meer tot je verbeelding, omdat je het gebied kent.

Een aanrader vind ik het! Weer anders dan de eerdere boeken die ik las van Marijke Verhoeven, maar ze schrijft fijn en het leest heerlijk.

In januari 2020 verschijnt Onderschat en in het najaar van 2020 Onder invloed. Wat mij betreft twee boeken om naar uit te zien!

De stilte van de witte stad. Oorverdovend goed!

De laatste tijd heb ik de Spaanse auteurs al meer en meer ontdekt. Maria Duenas en Julia Navarro staan als romans naast de thrillers van Dolores Redondo in de kast. De Spanjaarden hebben een voor mij fijne schrijfstijl. Erg nieuwsgierig was ik dan ook naar het boek van Eva Garcia Sáenz de Ururi.

Tasio Ortiz de Zárate is een briljante archeoloog die twintig jaar geleden werd veroordeeld voor een reeks bizarre moorden in het rustige stadje Vitoria. Hij staat op het punt voor het eerste de gevangenis te verlaten, als de misdaden weer beginnen: in de kathedraal van Vitoria wordt een jong stelletje gevonden, naakt en om het leven gekomen door bijensteken in hun keel. Niet veel later wordt er in de Casa del Cordón, een bekend middeleeuws gebouw in de stad, een ander koppel vermoord.

De jonge inspecteur en profiler Unai López de Ayala - beter bekend als Kraken - wil niets liever dan meer moorden voorkomen, maar een recente tragedie in zijn eigen leven maakt het hem moeilijk om deze zaak te behandelen als alle andere. Zijn onorthodoxe werkmethode wekt bovendien ergernis bij zijn baas. De tijd begint te dringen en de dreiging wordt alsmaar sterker: wie volgt?

Op de achterflap wordt de volgende omschrijving van het boek : “Als je wilt genieten en lijden – genieten omdat het zo spannend is en lijden omdat je niet nog sneller kunt lezen – dan is De stilte van je witte stad je boek”-Qué Leer.

In de omschrijving kan ik me helemaal vinden. Een geweldig boek! Het verhaal zit ingenieus in elkaar. Verleden en heden lopen door elkaar en als het verleden het heden inhaalt volgt een onverwachte ontknoping.

Een thriller waarin de hoofdpersonen Unai, Estibaliz en commisaris Alba goed zijn uitgediept. Naast het spannende verhaal loopt het verhaal van hen en leer je ze als lezer beter kennen. Het feit dat het verhaal zich in Baskenland, Spanje afspeelt, was voor mij als Spanje liefhebber nog een bonus. Alsof je met de Uani en zijn mensen meeloopt door het verhaal.

Veel wil meer wil ik eigenlijk niet prijsgeven van het verhaal. Je moet het gewoon zelf lezen!

De stilte van de witte stad is deel 1 van een trilogie. Het tweede deel De riten van het water komt half november 2019 uit.

Vilein

Als de man van Julia dood wordt aangetroffen, wordt voor Julia het gezegde 'Het leven begint bij veertig' waarheid. Na jarenlange onderdrukking voelt ze zich eindelijk bevrijd. Een reeks ongrijpbare gebeurtenissen zet haar leven echter op zijn kop. Vertwijfeld vraagt Julia zich af wat haar rol in het geheel is. Wanneer het verleden het heden inhaalt en ze de ontbrekende puzzelstukjes van haar traumatische jeugd kan invullen, wordt ze opnieuw het slachtoffer van een vilein persoon.

Julia is al jaren getrouwd met Fred. Een liefdevol huwelijk is het niet, maar Julia voegt zich naar de wensen van Fred. Ze heeft geen keus. Als Julia ’s ochtends na een feestje bij haar en Fred thuis, haar man dood aantreft staat haar wereld op de kop.

Ze begint met het schrijven in een dagboek. In het dagboek vertelt ze haar verhaal en richt zich tot haar verdwenen zusje Sophie. Of Sophie nu echt haar verdwenen zusje is of haar denkbeeldige zusje is voor Julia zelf niet helemaal duidelijk.

Na de dood van Fred gaat er voor Julia een wereld open. Ze ondergaat een uiterlijke metamorfose en gaat voor het eerst werken. Het blijft onduidelijk hoe Fred om het leven is gekomen, ook na onderzoek van de politie. Wel gebeuren er onverklaarbare dingen. Niet alleen bij haar maar ook in haar werk. En, ze blijft zich afvragen Sophie nu wel of niet echt heeft bestaan. En of haar herinneringen haar niet bedriegen.

In het verhaal wordt de persoon Julia uitgebreid omschreven. Haar gevoelens, gedachten en twijfels nemen je als lezer aan de hand lijkt het. In welke maten beïnvloeden herinneringen uit je jeugd je toekomst en hoe ga je daar meer om.

Een  mooie psychologische thriller waarin Marcella Kleine een mooi gelaagd verhaal neerzet, wat je tot nadenken stemt. Zij is daar wel ontzettend goed in! Gelukkig heb ik nog niet alle boeken van Marcella gelezen, er is nog meer fijns voor later.

Binnenwereld.

Zes jaar na het verongelukken van haar man geeft de jonge weduwe Lynnette zich over aan een nieuwe liefde, al blijft het onverwachtse verlies van haar echtgenoot een gapende wond waarover zij moeilijk kan praten. De ernstig gedragsgestoorde Jordy is veroordeeld tot jeugd-tbs en wordt behandeld in een gesloten kliniek. Wanneer zijn moeder overlijdt, leest hij in haar dagboek wat zij al die jaren voor hem verborgen heeft gehouden. Ondanks zijn verdriet brengt het hem ook iets goeds.
Als de wegen van Lynnette en Jordy elkaar kruisen, wordt zij met een pijnlijke waarheid geconfronteerd die haar in staat stelt kritisch naar zichzelf te kijken.

Marcella Kleine  werkt met mensen die door psychische problemen zijn vastgelopen en delicten hebben gepleegd. Daarnaast schreef ze een aantal psychologische thrillers en spannende romans: Vilein, Souvenir, Schemergebied, Schijnvertoning en De Voltooiing.

Het boek Binnenwereld is mijn eerste kennismaking met het werk van Marcella Kleine. Een persoonlijke ontmoeting met haar wekte mijn interesse voor haar boeken. Binnenwereld ben ik als eerste van haar boeken gaan lezen, omdat de beschrijving me aansprak. Mede door mijn werk ben ik geïnteresseerd in een onderwerp als TBS en tijdens onze kennismaking spraken Marcella en ik over dit onderwerp.

Nu dan over het boek. De omslag spreekt me niet direct aan en ik zou het boek dan ook niet zo snel oppakken in de boekhandel, maar dat is puur een kwestie van persoonlijke smaak. Na het lezen van het boek vind ik de omslag wel passen bij het verhaal.                                 Het verhaal boeide me direct en gedurende het lezen wilde ik weten hoe het boek verder ging, maar ook niet te snel lezen, omdat ik het dan uit zou hebben. Voor lezers is dit niet een onbekend verschijnsel denk ik.  

Als lezer word je meegenomen in het leven van Lynette, die nog steeds rouwt om het verlies van haar man. Ze wordt tegen haar verwachting in verliefd en het lijkt of ze zich eraan over geeft en een nieuwe start wil maken, toch komen er heel kleine scheurtjes in haar vertrouwen. Niet alleen het vertrouwen in anderen maar ook in haarzelf.Tussen de hoofdstukken over Lynette door, wordt het verhaal gesponnen van Jordy, die in een instelling verblijft voor jeugd TBS. De gedachten en gevoelens van Jordy worden zo beschreven, dat je met hem meeleeft en hem soms bijna begrijpt. Iemand doet slechte dingen, maar hoe komt iemand daartoe?

Lynette en Jordy kruisen elkaars pad op een bijzondere wijze, die ik niet zou hebben bedacht en waar ik ook niet te veel van prijs kan geven.

Binnenwereld is een boek wat je moet lezen. We maken allemaal wel eens verkeerde keuzes ingegeven door gedachten en gevoelens. Zo ook Lynette en Jordy. En toch kunnen ook die keuzes weer leiden tot iets goed, al is het maar iets heel kleins.

Een aanrader vind ik het! En zelfs zo dat ik inmiddels ook de thriller Vilein van Marcella Klein heb gekocht en als volgende ga lezen.

Leven en overleven

Drie Spaanse zussen emigreren begin twintigste eeuw naar de VS, waar ze het restaurant van hun overleden vader overnemen. Aanvankelijk verzetten ze zich tegen de manier van leven in New York, maar algauw beseffen ze dat ze alleen kunnen overleven als ze het restaurant ombouwen tot een variétéclub. Het krijgt de naam ‘De dochters van de kapitein’. Ieder van de drie dochters beleeft daarbij haar eigen avonturen…

De dochters van de kapitein is het fascinerende verhaal van emigranten die willen terugkeren naar hun geboorteland maar door omstandigheden gedwongen worden in het land van hun bestemming te blijven. Het is een verhaal van vallen en opstaan, van geluk en tegenspoed, van doorzetten en volhouden. En een verhaal van drie sterke vrouwen, ieder met haar eigen karakter, met samen één doel voor ogen: overleven in een bruisende stad vol vernieuwingen, en zelf opnieuw beginnen.

Het verhaal speelt zich af in de jaren '30 in New York en dan in het deel van New York waar de immigranten leven, wonen en werken. De personages worden zo beschreven dat ze voor mij gingen leven.

Het is niet een verhaal waarin alles van een leien dak gaat. Het is mooi om te zien hoe de dochters hun weg vinden in hun nieuwe thuisland. Hoe ze de liefde ontdekken en door schade en schande wijs worden. Je krijgt als lezer een blik in de wereld van de immigrant. Men blijft toch aan het thuisland Spanje denken ook al wordt het een ideaalbeeld wat men zelf schept. De schrijfstijl van Maria Duenas vindt ik persoonlijk mooi en dat gecombineerd met het verhaal het boeide me dan ook van de eerste tot de laatste pagina!

Een duister pad; tussen waan en waanzin.

Faye van Laar woont al sinds haar vroege jeugd in psychiatrische inrichting Groot Loenen op de Veluwe. Haar vader is er directeur, maar ze is ook patiënt, en samen met een vijftal medepatiënten vormt ze een ongebruikelijke familie.

Nieuw in de familie is Emilie, die aan achtervolgingswaanzin lijdt sinds haar vriend Steven werd vermoord. De daders hebben het nu op haar gemunt, beweert ze. Faye wil haar geloven, ze weet hoe het is met onzekerheden te leven, en probeert te helpen door zelf op onderzoek uit te gaan.

Ze ontmoet rechercheur Simon te Bresser die de zaak evenmin kan laten rusten, ondanks de conclusie dat Steven zelfmoord pleegde onder invloed van antidepressiva. Als Emilie ineens spoorloos verdwijnt, bundelen Faye en Simon hun krachten en ontstaat een onwaarschijnlijk speurdersduo.

Het is geen nieuw gegeven dat ik een fan ben van de boeken van Corine Hartman. Als geen ander schrijft zij in een diverse stijl haar thrillers. De Vivaldi serie, Jessica Haider serie, de Nelleke de Winter serie en de serie rondom de IJsselmoorden. Allemaal anders maar allemaal fijne thrillers!

Nu een boek waaruit een nieuwe serie gaat volgen en wel rond het duo Faye en Steven te Bresser. Faye is een patiënte die lijdt aan borderline en woont in een inrichting waarvan haar vader de directeur en haar behandeld arts is. Knap hoe wordt beschreven wie Faye is, met een herkenbaar vleugje humor van Corine Hartman. Niet alleen wordt beschreven hoe Faye op speurtocht gaat naar Emilie, maar ook hoe ze omgaat met de afwezigheid van haar moeder. Simon te Bresser is rechercheur en ietwat teleurgesteld omdat hij niet verder kan en mag in een moord-/zelfmoordonderzoek. Als dan patiënte Emilie verdwijnt en blijkt zij een link heeft met zijn stopgezette onderzoek. Samen met Faye gaat hij door met zoeken naar Emilie. Dan blijkt dat zo te zijn dat een aantal mensen meer heeft te verbergen dan gedacht. Ook Faye doet een ontdekking waar zij niet goed raad mee weet.

Een bijzonder mooi geschreven boek. De personages uit de ‘familie’ van Faye komen gaan leven. Faye en Simon worstelen beiden op hun eigen manier met het leven. Uiteindelijk zijn ze samen sterk. Een mooi duo en ik ben nu al benieuwd naar het vervolg op dit boek.

Weerzin!

In eerdere blogs kwamen de boeken van Bernard Minier al aan de orde en het is dan ook geen nieuws dat ik een fan ben van deze schrijver. Erg blij was ik dan ook met inmiddels het vijfde deel uit de reeks boeken met commandant Martin Servaz, genaamd Weerzin. Ook dit vijfde boek heeft weer een bijzondere coverfoto, die in de lijn van de andere delen past; een oog van een dier.

Het is 1993 en Martin Servaz staat aan het begin van zijn succesvolle carrière. Hij raakt als kersverse agent verwikkeld in de spraakmakende en onopgeloste zaak van de dood van twee zussen die geobsedeerd waren door een misdaadschrijver. Vijfentwintig jaar later kruist diezelfde misdaadschrijver nogmaals Servaz’ pad en krijgt de zaak een zeer onheilspellend vervolg…
Het boek is opgedeeld in 3 delen; Prelude 1988, 1993 en 2018. In het eerste deel maken we kennis met de twee zussen Alice en Amber, in het tweede deel worden deze zussen in een vreemde setting dood aangetroffen. De moord op de twee zussen wordt door een verdachte bekend. In 2018 wordt er nog een moord gepleegd die samen lijkt te hangen met de dood van de meisjes.

Hoewel er een bekentenis is van een verdachte heeft Martin Servaz altijd het gevoel gehad dat de zaak niet is afgesloten. Dat lijkt in 2018 ook zo te zijn, maar het is nogal een lastige zaak om de kwestie rond te krijgen. Daarbij komt het leven van Servaz zelf ook in gevaar terwijl wordt getracht de zaak op te lossen.

Bijzonder aan dit boek uit de serie vond ik dat we als lezer een kijkje in het verleden van Servaz kregen. Hoe hij zijn carrière bij de politie is begonnen en waar hij mee te maken kreeg. Ook lezen we hoe de eerste jaren van zijn huwelijk met de moeder van zijn dochter Margot waren en hoe de relatie met zijn vader was. Dit inkijkje geeft een bijzonder tintje aan het boek.

Voor mij wederom een fijn boek uit de serie rond Martin Servaz. Een aanrader net als de andere delen. Vraag is nu alleen….komt er nog een deel. Ik hoop van wel!

Super debuut thriller van Soraya Vink

Door een mislukte actie is rechercheur Elvira Selas gedwongen haar carrière als undercoveragente te beëindigen en tijdelijk van de radar te verdwijnen. Na een jaar in de Spaanse zon keert ze terug naar de Nederlandse politie, waar ze een laatste kans krijgt op de afdeling Zware Criminaliteit. 

De zaak waarmee ze start is een raadselachtige dubbelmoord. Het eerste slachtoffer wordt aangetroffen zonder tong, het tweede mist een pink. Op beide plaatsen delict wordt een rouwkaart met een Latijnse tekst gevonden. Is Nederland in de greep van een seriemoordenaar?
Wat het politiekorps niet weet, is dat Elvira’s undercovertijd bij een berucht drugskartel nog niet voorbij is. Omdat ze vermoedt dat haar verdwenen broer nog steeds banden met deze bende onderhoudt en ze vastbesloten is hem te vinden, moet ze terug. Terug naar een verleden waar ze het liefst ver vandaan was gebleven.

Waar ligt haar loyaliteit? Bij haar familie of bij de wet? En in hoeverre kun je de wet naar je eigen hand zetten?

Als je als thrillerliefhebber de site hebban.nl regelmatig bezoekt, dan ben je vast niet onbekend met de naam van Soraya Vink. Zij is redacteur bij hebban en een thrillerfan. Met Persona maakt zij haar debuut in boekenland.

En wat voor debuut! Een thriller die misschien af en toe wat ‘over the top’ lijkt, maar het leest superfijn. In het begin moest ik even wennen aan de situatie en de personen, maar daarna kon ik het boek slecht wegleggen. Ik wilde gewoon weten hoe het nu allemaal zat.

Elvira wordt met een vreemde zaak geconfronteerd na haar terugkeer bij de recherche, daar doorheen speelt haar voormalige ‘under cover leven’. Alsof dat nog niet genoeg is wordt ze langzamerhand geconfronteerd met een spoor van de dader zie wordt gezocht voor de moord. In cursief gedrukte hoofdstukken lezen we mee met de dader. De dader doodt uit vergelding, maar waarvoor wil hij vergelding? Als dat duidelijk wordt komt nog een bijzonder stukje Spaanse geschiedenis aan de orde.

Bijzonder is toch ook de personage van Elvira. Ik kon haar niet direct sympathiek vinden. Gedurende het verhaal probeert ze zich open te stellen voor anderen en ook voor de lezer.

Een fijn debuut wat leest als een trein! Ik ben heel benieuwd naar een volgende boek van Soraya Vink, waarvan ik hoop dat dat er komt.

Een bijzonder geschenk

Berlijn, 2016. Alicia heeft altijd een goede band gehad met haar grootmoeder Paulina Hoffmann. Wanneer ze overlijdt, erft Alicia een appartement in Berlijn dat Paulina in het geheim heeft gekocht. Paulina woonde daar als jong kind, toen de nazi’s er de dienst uitmaakten. Haar beste vriendinnetje was joods, maar hun vriendschap werd al snel verboden door de ouders. De verschrikkingen nemen vanaf dat moment alleen maar toe, en de rest van Paulina’s leven wordt hierdoor getekend. Alicia besluit naar Berlijn af te reizen; misschien dat Paulina een boodschap voor haar heeft achtergelaten. Want waarom heeft juist zij het appartement geërfd?

In de Leeuwarder Courant las een interview met de schrijfster Carmen Romero Dorr. Zij is Spaans, haar grootouders verhuisden tijdens WO II van Duitsland naar Spanje. Voor dit boek liet zij zich inspireren door familieverhalen die zij hoorde toen zij nog klein was.

Een prachtig verhaal is het geworden. Paulina vertelt over haar leven in Berlijn voor het vertrek naar Spanje en hoe haar jeugd en latere leven in Spanje verloopt. Alicia heeft haar leven niet op de rit en besluit naar Berlijn te gaan. Langzaam ontvouwt het verhaal zich over het verloop van beide levens van de vrouwen. Hoe een kleindochter moed put uit de levensloop van haar grootmoeder.

Erg mooi geschreven. Persoonlijk vond ik het boek extra fijn lezen, omdat ik afgelopen zomer in Malaga was en de zomer daarvoor in Berlijn. De beschrijvingen van de sfeer in de steden spreekt tot de verbeelding. Tijdens het lezen vroeg ik me alleen maar af hoe de beide levens zouden verlopen en wilde alleen maar verder lezen.

Een boek om van te genieten, van de emoties, de sfeer en het mooie taalgebruik. Kortom een aanrader.

‘Verdriet doet het voorkomen alsof het minder wordt, laat ons geloven dat het verdwenen is, maar opeens, pats!, komt het uit zijn schuilplaats tevoorschijn en grijpt het ons opnieuw”

Camille Grebe op haar best met 'Dagboek van mijn verdwijning'

Eerder las ik het solo-debuut van Camilla Grebe De minnares. Helaas is me van dat boek niet veel bijgebleven. De omslag van De verdwijning van mijn geheugen en de flaptekst maakten mee zo nieuwsgierig maakten, dat ik het boek bij de bibliotheek reserveerde en ging lezen.

Acht jaar geleden vond Malin Brundin in het bos het skelet van een meisje. Nu is ze politieagente en wordt deze coldcasezaak opnieuw geopend. Samen met profiler Hanne Lagerlind en inspecteur Peter Lindgren probeert ze de jaren oude moord op te lossen. Hanne doet haar best haar beginnende dementie te verbergen door nauwgezet een dagboek bij te houden over alles wat ze zou kunnen vergeten. Dan verdwijnen zowel Peter als Hanne. Hanne wordt volledig uitgeput en uitgedroogd teruggevonden, ze heeft geen idee wat er met haar is gebeurd en haar dagboek is verdwenen. Peter wordt nog steeds vermist.

Wanneer vervolgens het lichaam van een vrouw wordt gevonden op dezelfde plek waar ooit de overblijfselen van het meisje lagen, wordt duidelijk dat deze twee moorden en Peters verdwijning met elkaar te maken hebben.

Wat een knap en mooi geconstrueerd verhaal!

Het verhaal wordt verteld vanuit Malin en Jake. Jake vindt Hanne op een avond buiten in het bos. Hanne verliest haar dagboek, waarin is geschreven over de stappen die in het onderzoek zijn gezet, maar ook de beginnende dementie en de angst die daarin meespeelt. Bij Malin speelt een voorval uit haar jeugd mee. Zij vond tijdens een uitje met vriend Kenny botresten van een meisje. In het heden speelt die vondst ook weer een rol en kijkt Malin ook terug op haar verleden met Kenny. Ook over Jake speelt een verhaallijn over hoe hij zijn leven probeert te leven en zijn ontluikende gevoelens voor zijn vriendin Saga.

De schrijfster neemt veel onderwerpen mee in haar boek, waardoor het boek van begin tot het eind niet alleen boeit maar ook fascineert. Ik vind het lastig om veel over het verhaal te vertellen, omdat ik ook bang ben teveel prijs te geven. Ga dit boek gewoon lezen! Het is een top thriller!

Ciao Sicilia

Van De Crime Compagnie ontving ik een exemplaar van Ciao Sicilia, de tweede ik-vertrek thriller van Marelle Boersma. In februari 2018 las ik Chateau Provence, de eerste ik-vertrek thriller. Zelf vertrok Marelle naar Portugal waar ze nu woont en schrijft. Sicilië is een eiland waar ik al tweemaal voor een vakantie verbleef en ik was dan ook benieuwd naar de sfeer van het boek.

Op het moment dat Anne de envelop in een brievenbus laat vallen, weet ze dat ze nooit meer terug kan. Haar werk als chocolatier, haar echtgenoot Benny en haar vriendschap met Daan, alles moet ze achterlaten. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ze vertrekt naar het Italiaanse eiland Sicilië in de hoop dat ze daar nooit gevonden wordt...

Lovende woorden op de achterkant van het boek maakten me erg nieuwsgierig naar het verhaal van Ciao Sicilia.

Het verhaal start een beetje verwarrend. Later in het verhaal vallen de gebeurtenissen op hun plek. De sfeer op het eiland, zoals die wordt beschreven, bracht me terug naar Sicilië. Dan heb ik het nog niet over de beschrijving van de geuren en smaken als het over het maken van de chocola gaat.

Anne is een vrouw die lang niet haar leven in eigen handen heeft genomen. Eenmaal op Sicilië verandert dat. Langzaam lijkt ze een andere persoon te worden. Ze neemt het heft meer en meer in eigen handen, dat zal ze ook wel moeten door de omstandigheden waar ze in belandt. Als je aan Sicilië denkt, denk je aan de Etna en de maffia. Eén van beiden komt in het verhaal dan ook sterk naar voren en daarmee ook keuzes die moeten worden gemaakt. Het verhaal vond ik niet super spannend en ik vond het dan ook geen echte thriller. Wel vond ik de verandering van mensen (van niet alleen Anne) mooi om te lezen. Het verhaal boeide me en las prettig, maar ik zat niet op het puntje van mijn stoel.

Al met al wel een fijn boek om te lezen.