Berlijn, 2016. Alicia heeft altijd een goede band gehad met haar
grootmoeder Paulina Hoffmann. Wanneer ze overlijdt, erft Alicia een appartement
in Berlijn dat Paulina in het geheim heeft gekocht. Paulina woonde daar als
jong kind, toen de nazi’s er de dienst uitmaakten. Haar beste vriendinnetje was
joods, maar hun vriendschap werd al snel verboden door de ouders. De
verschrikkingen nemen vanaf dat moment alleen maar toe, en de rest van Paulina’s
leven wordt hierdoor getekend. Alicia besluit naar Berlijn af te reizen;
misschien dat Paulina een boodschap voor haar heeft achtergelaten. Want waarom
heeft juist zij het appartement geërfd?
In de Leeuwarder Courant las
een interview met de schrijfster Carmen Romero Dorr. Zij is Spaans, haar
grootouders verhuisden tijdens WO II van Duitsland naar Spanje. Voor dit boek
liet zij zich inspireren door familieverhalen die zij hoorde toen zij nog klein
was.
Een prachtig verhaal is het
geworden. Paulina vertelt over haar leven in Berlijn voor het vertrek naar
Spanje en hoe haar jeugd en latere leven in Spanje verloopt. Alicia heeft haar
leven niet op de rit en besluit naar Berlijn te gaan. Langzaam ontvouwt het
verhaal zich over het verloop van beide levens van de vrouwen. Hoe een
kleindochter moed put uit de levensloop van haar grootmoeder.
Erg mooi geschreven.
Persoonlijk vond ik het boek extra fijn lezen, omdat ik afgelopen zomer in
Malaga was en de zomer daarvoor in Berlijn. De beschrijvingen van de sfeer in
de steden spreekt tot de verbeelding. Tijdens het lezen vroeg ik me alleen maar
af hoe de beide levens zouden verlopen en wilde alleen maar verder lezen.
Een boek om van te genieten,
van de emoties, de sfeer en het mooie taalgebruik. Kortom een aanrader.
‘Verdriet doet het voorkomen alsof het minder wordt, laat ons
geloven dat het verdwenen is, maar opeens, pats!, komt het uit zijn
schuilplaats tevoorschijn en grijpt het ons opnieuw”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten