Afgeschreven.

 

Vandaag verscheen Afgeschreven, de alweer 6^de thriller van Angelique Haak. Met Het verkeerde meisje won ze dit jaar de prijs voor Beste Vrouwenthriller bij Vrouwenthrillers.nl.  Hiermee werd de lat voor het nieuwe boek hoog gelegd.

Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar deze nieuwe thriller. Van de Crime Compagnie ontving ik het e-book om het boek vooruit te lezen; waarvoor hartelijk dank.

En …..Afgeschreven voldeed aan de hoge verwachtingen!

De populaire Maasstadmoorden-reeks van thrillerschrijfster Sasja Winters is in de vergetelheid geraakt, net als zijzelf. Nadat Sasja een aantal jaren eerder in opspraak kwam door een incident met haar uitgever, brak ze met de schrijfwereld en alles wat daarmee samenhing. Maar dan klopt de politie op haar deur. Er is een jonge vrouw vermoord en de manier waarop is Sasja maar al te bekend. De moordenaar heeft een boodschap voor haar: Voltooi de serie, of er zullen meer slachtoffers vallen!

Hoewel Sasja gestopt is met het schrijven van boeken en haar persoon in de vergetelheid geraakt, zijn er nog fans van haar thrillers die blijven vragen om een laatste deel van haar Maasstadmoorden-reeks. Maar zelf ziet zij daar niet veel heil in. Na een moeilijke periode – een scheiding waarbij een jongere versie haar rol innam – krijgt ze langzamerhand haar leven weer op de rit. Ze krijgt een wel erg leuke buurman en de zon gaat weer schijnen in haar leven. Tot er een moord plaats vindt die een verwijzing naar haar boeken lijkt te zijn. Het lijkt de start te zijn van een lange serie vreemde gebeurtenissen. De persoon die de moorden pleegt gaat zo geraffineerd te werk, dat Sasja begint te twijfelen aan zichzelf en ook de politie lijkt haar niet te geloven. Zelf gaat ze ook op zoek naar een verdachte en dat brengt haar vertrouwen in de mensen in haar omgeving aan het wankelen.

De spanning wordt langzaam opgebouwd en je gaat met de politie en Sasja mee denken over wie de dader kan zijn. Het duurde lang voordat ik een idee kreeg in welke hoek ik de dader moest zoeken.

In haar eerdere boeken, waaronder Nooit meer alleen en Het verkeerde meisje, liet Angelique Haak al zien dat zij een schrijfstijl heeft die mij aanspreekt. Ze schrijft beeldend en dat brengt de personen tot leven. Het boek leest gemakkelijk en boeit vanaf de eerste pagina. Eigenlijk wil je gewoon alleen maar doorlezen tot de ontknoping.

 

Conclusie is dan ook, dat ook dit boek van Angelique Haak een aanrader is!

Traag naar de hemel - een liefdevol verhaal

 

'De beestjes zijn terug. Deze keer ga ik er niet meer van genezen.' In het voorjaar van 2021 kreeg Evi Hanssen van haar mama te horen dat haar borstkanker was uitgezaaid. Op 14 maart 2023 zou Arlette sterven. Maar dat wisten ze toen nog niet. Terwijl Arlette steeds zieker werd, blikten moeder en dochter samen terug, beleefden ze ontelbare mooie momenten en namen ze intens afscheid. Arlette leefde nog 22 maanden volop tot ze koos voor een zachte dood en traag naar de hemel ging. Nu ze er niet meer is, probeert Evi te rouwen in een leven zonder moeder.

Traag naar de hemel, een boektitel waarbij je denkt aan een verdrietig boek. Het is enorm verdrietig als je te horen krijgt dat je moeder niet meer te genezen is en zal sterven. Bijzonder aan het boek - waarin het verhaal van zowel Evi als haar moeder Arlette zijn verweven - is dat ik grote delen ook met een glimlach om mijn mond las. Evi Hanssen schrijft vol liefde over haar moeder en op haar beurt vertelt Arlette over haar leven wat nu bijna ten einde komt. Heel mooi vond ik het dat Arlette haar verhaal insprak op de telefoon zodat Evi dit later kon verwerken in haar boek. (Ik zou willen dat ik mijn moeder dit had laten doen).

Het taalgebruik vind ik bijzonder mooi, bijna zacht. Zoals wanneer er wordt beschreven dat Arlette niet bang is voor de dood, maar dat ze, - nu die dood dichterbij komt - wel heimwee naar de toekomst heeft. Ze is verdrietig om alles wat ze niet meer kan meemaken. ‘Want verdomme ik leef toch heel graag ‘, zegt ze dan.

Mooi zoals Evi het nadere einde van Arlettes leven beschrijft: Je zou kunnen zeggen dat mijn moeder de laatste weken en dagen achteruitging, zowel fysiek als mentaal. Maar misschien ging ze net vooruit, elke dag een trapje hoger naar de hemel. Het is maar hoe je de dood bekijkt.

Twee jaar geleden overleed mijn moeder binnen vier weken na de diagnose van ongeneeslijk ziek zijn. Natuurlijk mis ik haar enorm en heb er ook nog steeds verdriet van, maar in Evi haar boek vind ik een soort herkenning. Mijn moeder nam ook zelf de regie. Hoewel de dood haar overrompelde waren er in haar laatste levensfase veel liefde, nuchterheid en realiteit.

Evi Hanssen heeft een prachtig boek geschreven, wat ik zeker aanraad om te gaan lezen, omdat het ook troost geeft en kan helpen als je zelf rouwt.