woensdag 31 mei 2017

Fijne verrassing van De Crime Compagnie



Net thuis van vakantie, druk met de was en proberen weer uit de Afrika stand en in heet Nederlandse ritme te komen.

Dan dropt de postbode een dikke envelop op de deurmat. Manlief meldt dit niet maar legt de envelop op tafel en laat mij doormodderen met de wasjes en strijkjes.
Als ik dan voor een kopje koffie in de woonkamer kom glimt de envelop me tegemoet. Een dikke van de Crime Compagnie, dat kan alleen maar iets leuks betekenen!  En ja, in de envelop het boek Zondeval van Marianne en Theo Hoogstraten.

Voor mijn vakantie had ik aangegeven dat ik geïnteresseerd was in het boek, maar dat was ik ook al weer vergeten. Aangename verrassing dus, en helemaal omdat ik me net in de between-two-books fase bevond. 
Van vriendin Linda kreeg ik de tip dat het misschien fijn was om de twee boeken voorafgaand aan Zondeval te lezen, waardoor ik begreep dat er een personages terugkeren in de boeken. De twee voorafgaande titels zijn Bloedlink en De Verleidsters.


Een dilemma; ga ik die titels wel of niet lezen voorafgaand aan Zondeval. Uiteindelijk besloten om dat niet te doen, maar blanco te beginnen in het boek. Dus… binnenkort mijn verslag hierover.

De droogte; je voelt het hem bijna......




Al twee jaar teistert droogte het plattelandsstadje Kiewarra. Het land verdort, het vee sterft. Men is de wanhoop nabij. De spanning wordt ondraaglijk als drie leden van een gezin dood worden aangetroffen. Luke Hadlers zelfmoord - nadat hij zijn vrouw en zesjarige zoontje van het leven beroofde - laat iedereen verbijsterd achter.
Aaron Falk keert terug naar het stadje waar hij opgroeide om de begrafenis van zijn vroegere beste vriend bij te wonen. Hij raakt daar tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek naar de dramatische zaak. Als de vragen zich beginnen op te stapelen en het wantrouwen groeit, wordt Falk gedwongen de gemeenschap onder ogen te komen die hem twintig jaar geleden heeft verstoten.

Erg nieuwsgierig was ik naar dit boek! 
En het heeft met niet teleurgesteld. Het is niet een thriller waarin met volle vaart specialistisch onderzoek wordt gedaan, maar een zich langzaam ontvouwend verhaal.
De schrijver neemt de tijd om het landschap te beschrijven en de gevolgen van de hitte die er heerst.
Je voelt bijna de warmte en de broeierigheid tussen de mensen als gevolg daarvan.

Gedurende het verhaal ontdek je ook waarom het voor Falk zo moeilijk is om weer terug te keren naar Kiewarra. Wat is er al die jaren geleden gebeurd waardoor hij is vertrokken.

Een nagel-bijtend-spannende thriller vond ik het niet, maar wel een boek met mooi taalgebruik en mooie beschrijvingen. Het verhaal ging mij onder mijn huid zitten, want wat is er nu werkelijk gebeurd twintig jaar geleden en was de dood van Luke Hadler wel zelfmoord.

Een aanrader wat mij betreft. Gewoon gaan lezen en het ontdekken.

dinsdag 30 mei 2017

Een steekje los.




Een lichaam van zes verschillende aan elkaar genaaide lichaamsdelen wordt in het appartement tegenover dat van rechercheur Wolf gevonden. Wie heeft deze gruwelijke lappenpop gecreëerd? Terwijl Wolf samen met zijn collega’s Baxter en Edmunds achter de identiteiten van de zes slachtoffers probeert te komen, krijgt Wolfs ex-vrouw een lijst toegestuurd met zes namen en de zes data waarop deze mensen zullen worden vermoord. En Wolfs naam staat erop, als laatste. De Lappenpopmoordenaar heeft het vonnis bepaald. Wolf zal sterven op 14 juli. Zullen de rechercheurs Wolfs leven kunnen redden?

Ragdoll las ik als e-book, maar wat een mooi boek zoals je het ziet liggen in de boekhandel. Met name de – als de lappenpop – in elkaar genaaide versie vond ik erg mooi. Een bijzondere omslag en een bijzonder debuut van Daniel Cole.

Vanaf de eerste pagina wordt je in het verhaal meegenomen. Het zal je ook maar gebeuren: één lijk, bestaande uit 6 aan elkaar genaaide lichaamsdelen. En dan ook nog eens een lijk wat wordt gevonden in een flat tegenover dat van Wolf. Heeft de moordenaar daar een speciale bedoeling mee? Het blijkt een bijzondere zaak, waarin het lastig is om aanknopingspunten te vinden. Dan blijkt dat ook de ex-vrouw van Wolf bij de zaak betrokken wordt en Wolf zelf ook. De klok tikt de namen op de lijst weg en de naam van Wolf komt in snel tempo in zicht.

Dan volgt er een ontknoping waar ik wel aan heb gedacht, maar die gedachte werd ook direct door me weggewuifd met het idee ‘dat zal toch wel niet?’.


Een goed debuut dat verwachtingen wekt voor het volgende boek van Daniel Cole.

Zondagochtend breekt aan in Gambia




Het begint met een lijk onder de vloer. Frieda deed deze gruwelijke vondst in haar eigen huis – een vondst die haar tot in de kern raakt. Nu is er wél spijkerhard bewijs dat Dean Reeve nog leeft – iets wat Frieda al jarenlang beweert – en nog altijd geobsedeerd is door Frieda. Zal commissaris Crawford eindelijk naar haar luisteren en het onderzoek heropenen? De pers is inmiddels op het verhaal gedoken, waardoor Frieda wordt gedwongen te doen waar ze een enorme hekel aan heeft: in de openbaarheid treden… Dat heeft verregaande consequenties voor Frieda en haar omgeving. 

Hierboven de beknopte beschrijving van het zevende boek uit de achtdelige serie van het schrijversduo Nicci French over de psychologe Frieda Klein Zondagochtend breekt aan.

Kort voor ons vertrek naar Gambia kwam het boek uit en dus snel al het         e-book besteld en op de e-reader gezet om tijdens de vakantie te kunnen lezen.

Wat weer een heerlijk boek! Eenmaal begonnen met het eerste deel in deze serie was ik verslaafd aan Frieda Klein en haar leven. Na het lezen van dit zevende deel kan ik moeilijk wachten op het laatste deel.

In dit deel speelt ook nu weer Dean Reeve een belangrijke rol. Hij is er niet maar je voelt hem overal in het verhaal. Frieda houdt nog steeds vol dat hij geen zelfmoord heeft gepleegd, zoals de politie blijft volhouden. Vraag is echter of het Dean Reeve is die haar veel ellende bezorgt. Het verhaal is weer spannend in alle lagen, bijna dacht ik met het laatste deel van de serie van doen te hebben. Toch is het nog niet afgelopen, hoe zal het verder gaan met Frieda Klein en haar dierbaren?


Een aanrader! Zoals alle voorgaande delen. Aldus een verslaafd lezeres.

maandag 29 mei 2017

De tijd vliegt als je een fijn boek leest!




Het was even stil op mijn blog, want het was weer tijd voor ons jaarlijks bezoek aan de familie Sawaneh in Gambia. Een heerlijk weerzien met een lange vlucht helaas. Maar zoals Cruyf al stelde: 'elk nadeel heb zijn voordeel', en dus extra leestijd in het vliegtuig. Ook wel weer fijn. Het eerste boek voor de vakantie waar ik in was begonnen was Selfies van Jussi Adler Olssen. Fijn dat er weer een nieuw boek in de Q-serie is verschenen, want daar werd het wel weer tijd voor vond ik.

Het lezen betekende ook weer een fijne hernieuwde kennismaking met alle bekende personages in het boek. Carl, Assad, Rose en natuurlijk Gordon. Knap hoe de schrijver altijd weer de zaken met elkaar weet te verweven. Niet alleen is er de zaak rondom de dood van een aantal dames die een uitkering ontvangen, maar ook gaat het niet goed met Rose. Carl en zijn collega's gaan op zoek naar wat er met Rose aan de hand is en ontdekken stukje bij beetje het verleden van Rose en waar zij zo mee worstelt.
Al met al een heerlijk boek weer in deze serie. De uren in het vliegtuig 'vlogen' voorbij met dit leesvoer.
Wat mij betreft kan er nog wel een deel in de Q-serie bij.