De droogte; je voelt het hem bijna......

Al twee jaar teistert droogte het plattelandsstadje Kiewarra. Het land verdort, het vee sterft. Men is de wanhoop nabij. De spanning wordt ondraaglijk als drie leden van een gezin dood worden aangetroffen. Luke Hadlers zelfmoord - nadat hij zijn vrouw en zesjarige zoontje van het leven beroofde - laat iedereen verbijsterd achter.
Aaron Falk keert terug naar het stadje waar hij opgroeide om de begrafenis van zijn vroegere beste vriend bij te wonen. Hij raakt daar tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek naar de dramatische zaak. Als de vragen zich beginnen op te stapelen en het wantrouwen groeit, wordt Falk gedwongen de gemeenschap onder ogen te komen die hem twintig jaar geleden heeft verstoten.

Erg nieuwsgierig was ik naar dit boek! 

En het heeft met niet teleurgesteld. Het is niet een thriller waarin met volle vaart specialistisch onderzoek wordt gedaan, maar een zich langzaam ontvouwend verhaal.

De schrijver neemt de tijd om het landschap te beschrijven en de gevolgen van de hitte die er heerst.

Je voelt bijna de warmte en de broeierigheid tussen de mensen als gevolg daarvan.

Gedurende het verhaal ontdek je ook waarom het voor Falk zo moeilijk is om weer terug te keren naar Kiewarra. Wat is er al die jaren geleden gebeurd waardoor hij is vertrokken.

Een nagel-bijtend-spannende thriller vond ik het niet, maar wel een boek met mooi taalgebruik en mooie beschrijvingen. Het verhaal ging mij onder mijn huid zitten, want wat is er nu werkelijk gebeurd twintig jaar geleden en was de dood van Luke Hadler wel zelfmoord.

Een aanrader wat mij betreft. Gewoon gaan lezen en het ontdekken.