Spanning, romantiek en een vleugje magie vormen Het Geschenk

Een duivelse daad van twee rebelse tieners heeft verstrekkende gevolgen.
Nina doet een verrassende ontdekking die haar leven en dat van haar geliefde Torben op de kop zal zetten. Ondertussen verschijnt een onheilspellende, duistere figuur op het eiland, die een ongezonde belangstelling voor Nina aan de dag legt. Heeft hij iets te maken met een aangrijpende gebeurtenis uit de donkere geschiedenis van het eiland Kenning?

Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar van het nieuwe boek van Marijke Verhoeven. Voor mij een nieuwe schrijfster, maar op internet niet bleek toen ik ging googlen. Het Geschenk blijkt een derde boek te zijn over de hoofdpersoon Nina en daarmee ook het derde boek was zich op het –fictieve- Deense eiland Kenning afspeelt. De beproeving en De laatste adem zijn de delen die het nieuwe boek Het geschenk vooraf gingen. Naar mijn mening kun je dit boek prima lezen als je niet de voorafgaande twee hebt gelezen, wat niet wegneemt dat het dan misschien nog fijner lezen is. Zelf ga ik de eerste twee delen nog wel lezen.

Marijke Verhoeven zet de personages op het eiland goed neer. In het begin van het verhaal had ik even last van het aantal personen en de link tussen die personen. Gaandeweg vallen die personen in hun rol en komen alle lijnen in het verhaal goed samen en leiden tot een spannende ontknoping. Eerst dacht ik, dat ik het door de schrijfster gehanteerde geheel van spanning, romantiek en een vleugje magie en dan met name dat vleugje magie, niet zou kunnen waarderen, niets minder bleek waar. Zonder het vleugje magie zou het verhaal niet zo’n fijn leesbaar verhaal zijn. Het hoort gewoon in het geheel en ik vond het prettig lezen.  Daarbij gaan de personages ook daadwerkelijk leven bij het lezen van het verhaal. Voor mijn gevoel was ik af en toe even op het eiland. En naast het vleugje romantiek was er toch ook een stukje drama. Het resultaat is een mooi rond verhaal wat voor mij las als een trein.

Het boek is voor mij een aanrader! Nu ben ik natuurlijk benieuwd of er nog een deel over Nina en het eiland Kenning gaat volgen.

Bloedspoor smaakt naar meer!

In de Resistance-trilogie beschrijft Louise Boije af Gennäs het gevecht van een individu tegen de autoriteiten.

Nadat Sara's vader tijdens een brand is overleden, verhuist ze naar Stockholm. In het begin lijkt haar leven bijna te soepel verlopen. Sara heeft een aantal traumatische gebeurtenissen meegemaakt en is nu dolgelukkig omdat ze eindelijk het leven leidt dat ze wil. Al snel beseft Sara dat de zaken anders zijn dan ze lijken. Er gebeuren vreemde dingen die steeds angstaanjagender worden en volkomen onverklaarbaar zijn. Ze begint aan haar eigen geestelijk gezondheid te twijfelen en bekijkt iedereen om haar heen met groeiende argwaan. Verbeeldt ze zich de vreemde dingen die met haar gebeuren? De dreiging tegen Sara en haar familie wordt duidelijk als steeds blijkt dat er iemand is die koste wat kost iets van haar wil. Maar wat wil diegene? En waarom? Sara zoekt de antwoorden in het verband tussen de mysterieuze dood van haar vader en de documenten die ze in zijn kantoor heeft gevonden.

Louise Boij af Gennäs. Niet eerder had ik van deze schrijfster gehoord of iets over haar of haar boeken gelezen. Mijn ook graag lezende schoonzus kocht het boek en gaf het me door met de mededeling: leest als een trein. De schrijfster heeft inmiddels een aantal romans geschreven, maar is ook schrijfster van toneelstukken en televisieseries. MIjn verwachting was dus hoog gespannen.

Bloedspoor is het eerste deel van de Resistance-trilogie. Het tweede deel Schone schijn is in oktober verschenen en het derde en laatste deel van de trilogie Doelgericht verschijnt in januari 2019. De cover is mooi, en als je het verhaal hebt gelezen blijkt de foto ook nog erg betekenisvol te zijn.

Het verhaal draait om de 24-jarige Sara. Haar leven verandert in alle opzichten als zij verhuist naar Stockholm om daar haar leven opnieuw op de rails te krijgen na het overlijden van haar vader. Het verhaal is als een langzaam startende diesel die in een rollercoaster verandert. Sara krijgt een nieuwe baan, maar er gebeuren ook vreemde dingen om haar heen. Zo vreemd dat je je als lezer, met haar afvraagt of ze het allemaal wel goed heeft of is ze langzaam gek aan het worden? Haar leven lijkt te zijn zoals ze altijd al heeft gewild. Toch lijkt ze meer en meer een doelwit van iets of iemand te zijn. Waarom en wie kan ze uiteindelijk nog vertrouwen. Is dan niets wat het lijkt?

Als lezer word je meegenomen in de stroomversnellingen in de gebeurtenissen in het leven van Sara. Het is een verhaal met vaart wat je als lezer in de greep houdt en uiteindelijk als je het boek uit hebt, je nog niet helemaal loslaat. Mij niet in ieder geval. Een thriller van een hoog niveau.

Nu hoop ik dus maar dat mijn lieven schoonzus het tweede deel van deze Resistance-trilogie ook snel aanschaft, zodat ik deze ook weer kan gaan lezen.

Super fijne thriller van Nederlandse bodem!

MET JULLIE DOCHTER IS HET BEGONNEN, MAAR MET HAAR ZAL HET NIET EINDIGEN…'

Deze tekst ziet Dorine van Sevère, als ze nietsvermoedend haar post opent. Haar dochter Jorinde pleegde 2 maanden eerder zelfmoord. Rechercheur Jennifer Brugman en haar partner Ricardo de Graaf, stellen een onderzoek in en komen er al snel achter dat iemand bezig is een groep jonge vrouwen uit te roeien. Ze raken verstrikt in een bizar onderzoek, waarbij meerdere mensen met heftige emoties kampen. En heftige emoties, zetten soms aan tot heftige daden…

In 2017 debuteerde Angelique Haak met Een nieuw begin. In deze thriller, die zich in Rotterdam afspeelt, maakte de lezer kennis met Jennifer Brugman.

Nu wordt het debuut vervolgd met Uitgeschakeld, haar tweede thriller en wederom met als hoofdpersoon Jennifer.

Inmiddels is Jennifer ingeburgerd in het rechercheteam in Rotterdam en is ze moeder geworden van dochtertje Nysa. Met haar partner Ricardo gaat ze op onderzoek uit na een melding over een vreemde brief, gezonden aan de moeder van een meisje wat eerder zelfmoord pleegde. Het onderzoek zet een golf van emoties, spanningen en nog meer vreemde gebeurtenissen in beweging.

Angelique Haak bouwt het verhaal gestaag op. Je maakt kennis met Marc en Dorine de ouders van Jorinde. Zij blijven verbijsterd achter, maar is hun huwelijk wel wat het lijkt. De verschillende personages worden goed omschreven en neergezet. Af en toe dacht ik te weten welke kant het verhaal uit zou gaan, maar het ging dan net even iets anders. Een goed uitgekiend verhaal met een plot dat ik niet had kunnen voorspellen. En dan na het plot nog een teaser, waaruit blijkt dat dit niet het laatste boek kan zijn over Jennifer.

Voor Angelique Haak zal het spannend zijn geweest om haar goed ontvangen debuut te evenaren. Naar mijn mening heeft ze de verwachtingen overtroffen. Een super fijn boek, wat je boeit en slecht weg te leggen is. Niet alleen het onderzoek maar ook de personages en de ontwikkelingen in hun leven houden je aandacht vast.

Het zal nog wel even duren, maar ik ben al erg nieuwsgierig naar de volgende thriller over Jennifer Brugman. Met Uitgeschakeld heeft ze een topper afgeleverd. Rest mij te zeggen: kopen en lezen dit boek!

Een duivels dilemma

Zou jij je kind redden als de medische behandeling in strijd is met je geloof?

Rechter Fiona Maye wordt alom geprezen om haar ethische en weloverwogen uitspraken. Wanneer haar echtgenoot haar verlaat na een ruzie over een mogelijk open huwelijk, stort ze zich op haar werk. Ze richt zich op een ingewikkelde zaak van een doodzieke 17-jarige jongen die, samen met zijn ouders, een noodzakelijke bloedtransfusie weigert omdat het in strijd is met zijn geloof als Jehova's getuige. Besluit Fiona dat de jongen te jong is om zelf over leven en dood te beslissen of weegt het recht op vrije wil toch zwaarder? Haar uitspraak heeft hoe dan ook grote gevolgen.

In een magazine las ik over de film Children Act met Emma Thompson in de hoofdrol. Het verhaal sprak me aan. Een rechter die een Salomonsoordeel moet vellen.en het wankelende huwelijk van diezelfde rechter.

De wens om de film te zien, was er dus snel na het lezen van het artikel, maar ook ging ik op zoek naar het boek. En ja, er bleek een filmeditie van het boek uitgegeven, dus gelijk bestels. Toen ik de film ging zien had ik het boek voor een vierde gelezen. Van de film was ik enorm onder de indruk. Een indrukwekkend verhaal en ontzettend mooi verfilmd.

Maar na de film was er was ook nog het boek en na de film was ik nog nieuwsgieriger naar de rest van het boek.

Het boek vertelt het verhaal bijzonder mooi. De schrijfstijl is mooi, wel uitwijdend over kleine dingen, maar die voegen op hun beurt ook weer toe aan de sfeer van het verhaal. In het boek vind je meer van de emoties en gevoelens terug die niet op film zijn te vangen, dat vind ik dan ook het mooie van een boek. Nu en dan duikt er zelfs een vleugje onderkoelde Engelse humor op in het verhaal. Hoewel McEwan ook het script voor de film schreef zijn een aantal dingen toch anders in de film.

 Niet eerder las ik een boek van Ian McEwan, maar dit boek smaakt naar meer. Een bijzonder verhaal wat mij heeft geraakt en me bij zal blijven.

Mij zie je niet; een bijzondere thriller van Loes den Hollander

Je hoort het steeds vaker: puber pleegt zelfmoord ten gevolge van pesten. Je schrikt, je wordt boos, je vraagt je af hoe het mogelijk is dat niemand iets in de gaten had. Toch, als je goed nadenkt, weet je dat iemand iets opgemerkt moet hebben: een leraar, een studiebegeleider, een vertrouwenspersoon. Maar die geven nooit thuis, die verdoezelen hun verantwoordelijkheid met verbijsterde gezichten en bijna poëtische teksten vol medeleven voor de nabestaanden.
Ik ben een nabestaande, ik ben de moeder van een kind dat werd dood gepest. Ik weet sinds die dag hoe de hel eruitziet en ik heb besloten om een paar mensen dezelfde ervaring te gunnen.

Van de Crime Compagnie ontving ik een recensie exemplaar van dit nieuwe boek van Loes den Hollander. De flaptekst sprak me erg aan, ook omdat het onderwerp, pestgedrag wat leidt tot zelfmoord, te veel in het nieuws is de laatste tijd.

De boeken van Loes den Hollander hebben de nodige spanning en lezen vlot weg. Toch is het alsof Mij zie je niet anders is dan haar andere boeken.

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Ik, de nabestaande, de moeder van de puber, Amal, die zelfmoord pleegde en door Jeantine.

Na het overlijden van Amal, is het leven van haar moeder een hel geworden, zoals ze het zelf verwoord. Ze heeft  weinig meer om voor te leven. De vader van Amal en zij zijn gescheiden en er is niet veel dat haar nog boeit in het leven. Wat haar doet voortleven is de wrok die ze koestert na de dood van Amal. Waarom heeft niemand op school iets gemerkt en iets aan het pestgedrag gedaan. Er moet toch iemand verantwoordelijk zijn voor de zelfmoord van Amal?

We lezen over de jeugd van de moeder en hoe ze opgroeide tot de vrouw die ze nu is. De moeder vindt de dagboeken van Amal  en gaat ze lezen. In het verhaal zitten stukjes uit het dagboek verweven, stukjes tekst die mij raakten. “Als het pesten niet ophoudt wil ik niet meer leven”.

Je krijgt zowaar begrip voor de moeder die zich wil wreken en dat ook doet voor ze het zelf goed en wel lijkt door te hebben. Waarom wil ze Jeantine zo raken? Wat is de link tussen hen, vraag je je als lezer af. Jeantine en haar man Jerome drijven door verschillende gebeurtenissen uit elkaar. Jeantine heeft op de school waar ze docente was een vervelende ervaring meegemaakt en ook die wordt weer opgerakeld. Hoe weet haar plaaggeest allerlei dingen? Heel behoedzaam gaat de moeder steeds verder in haar plan. Jeantine weet niet meer wie ze kan vertrouwen. Als lezer dacht ik te weten wie nu de moeder eigenlijk echt was. Jeantine dacht ook dat ze het wist.

Maar het boek heeft een verrassende twist aan het einde.

Met dit boek heeft Loes den Hollander laten zien dat zij nog lang niet klaar is met het schrijven van boeken. Een boek wat je aandacht pakt en pas weer wil loslaten als je weet hoe het afloopt.

Daarbij vind ik ook de titel en omslag van het boek nog eens heel goed gekozen.

Conclusie: een fijn boek!

Teambuilding in de wildernis

Met enige tegenzin beginnen vijf vrouwen aan een zware, regenachtige trektocht. Slechts vier van hen bereiken de eindstreep. De tocht door het ruige achterland van Australië was bedoeld om de vijf collega's uit hun kantoorbubbel te halen en zo meer kracht en teamgevoel te creëren.
Aaron Falk, agent bij de federale politie, is extra geïnteresseerd in de vermiste vrouw, Alice Russel. Ze is de klokkenluider in Falks onderzoek - en wist bepaalde geheimen. Over de firma waarvoor ze werkte en over haar collega's.
In plaats van over een trektocht met een hechte samenwerking als resultaat, krijgt Falk verhalen te horen over een tocht vol beschuldigingen, agressie en afbrokkelend vertrouwen. En hoe dieper hij in de verdwijningszaak duikt, hoe groter de gevaren lijken te worden. 

Na het debuut  De Droogte, is er nu het tweede boek van Jane Harper genaamd Wildernis. Mijn verwachtingen van het tweede boek van Jane Harper waren best hoog, omdat ze in haar debuut een bijzondere sfeer en spanning wist op te bouwen rondom de personage van Aaron Falk. In het tweede boek is voor Falk ook weer een grote rol weggelegd. Het boek is ook goed te lezen als je het eerste niet hebt gelezen, maar het geeft een mooier beeld van de persoon Falk als je het eerste deel ook hebt gelezen.

De vrouwen die de trektocht gaan maken werken allemaal bij hetzelfde firma en één van hen is zelfs mededirecteur van de firma. Als slecht vier van hen weer uit de wildernis tevoorschijn komen is er paniek, want waar is Alice Russel? Alice is voor Falk en zijn partner van grote waarde in een onderzoek wat zij doen, reden waarom er ook druk op hen ligt om Alice te vinden. Langzaam wordt de spanning in het verhaal opgebouwd. De vier deelneemsters hebben allemaal zo hun eigen verhaal over wat er tijdens de trektocht is voorgevallen en wat daar de oorzaak van is.

Als lezer wordt je wat heen weer geslingerd; zou zij…. Of toch zij? Spannend dus tot de ontknoping. Gedurende de zoektocht is Falk op een kleine privé zoektocht naar hoe de relatie met zijn vader was en waarom die zo was.

Een fijn boek wat leest als een trein en met een onverwachte ontknoping  voor mij.

Als mijn dochter.........

Fabian ziet zijn vierjarige dochter Moira met haar nanny in de metro stappen. Daarna verdwijnen ze spoorloos... Moira's ouders vestigen hun hoop op het politieonderzoek. De tijd verstrijkt, de Argentijnse politie blijkt corrupt en de aanwijzingen worden steeds summierder. Dan neemt haar vader zelf het heft in handen. Zullen Fabian en Moira ooit nog herenigd worden?

Als mijn dochter is een zenuwslopende thriller die de lezer meevoert naar de volstrekte paniek van een vader op zoek naar zijn dochter. Frustratie, woede, ontreddering en wanhoop wisselen elkaar in hoog tempo af. Tegen beter weten in blijf je hopen op een goede afloop en stel je jezelf voortdurend de vraag: 'Wat als zijn dochter nog leeft?'

Gustavo Malajovich, een auteur van wie ik nog nooit had gehoord, maar de schrijver is Spaanstalig en op de een of andere manier heb ik iets met die auteurs. De achterflap lezend, denk je in eerste instantie ‘het volgende boek over een vermist kind’. Uit een recensie begreep ik dat de schrijfstijl soms wat uitvoerig en beschrijvend zou zijn. Op de één of andere manier triggerde dat me en toen ik in het boek had gebladerd, wist ik dat ik het een fijn boek zou gaan vinden. De omslagfoto is mooi gekozen en zelfs de binnenzijde van het kaft is met zorg uitgezocht.

Mijn intuïtie heeft me niet in de steek gelaten! Wat een ontzettend mooi verhaal met verschillende lijnen die op een wonderlijk mooie manier uiteindelijk allemaal samenkomen en er geen los eindje over blijft.

De sfeer van het verhaal vind ik mooi. Een ouderpaar dat het nu en dan moeilijk heeft, maar voor wie hun dochter altijd een lichtpunt is. Als ze verdwijnt weten vader Fabian en moeder Lila niet hoe ze verder moeten. Toch moet dat. Fabians geduld lijkt onuitputtelijk, ook als de politie niet te vertrouwen blijkt en alles wat hij bereikt met zijn onderzoek weer lijkt af te brokkelen.

Geweldig geschreven. Niet zomaar een thriller, je moet je hoofd er wel bijhouden en voor mij was het moeilijk om het boek weg te leggen

. Bij het lezen is het alsof je voelt wat Fabian voelt. Onwaarschijnlijk mooi.

Over Gustavo Malajovich kan ik verder geen informatie vinden op internet, maar ik hoop dat er meer boeken van hem zijn of komen die in het Nederlands worden uitgebracht.

Op de achterflap is vermeld dat er ook een televisieserie is gemaakt  van het boek, voor de niet-lezers onder ons. Toch denk ik dat het verhaal van het boek bijna niet in beeld is om te zetten.

Ga het boek lezen, je krijgt er geen spijt van!

Cody: een verrassend goed thrillerdebuut!

Toen ik de achterflap van Cody, het thrillerdebuut van Bernice Berkleef, las was mijn nieuwsgierigheid gewekt.

Al bij de proloog van het verhaal werd ik als lezer al gepakt. Hoezo een begrafenis van een kindje waar beide ouders afwezig zijn.

Dan begint het verhaal met de verdwijning van Cody. Jelke neemt  je mee in haar ongerustheid en angst wat er met hem kan zijn gebeurd. Als dan Oscar zich meldt op het politiebureau en hij daar wordt aangehouden begint er van alles te spelen. Je leest afwisselend vanuit Jelka, Oscar en Jelka’s moeder, Lena het verhaal en dan zijn er nog stukken uit het dagboek van Nadine. Allemaal spelen ze hun eigen rol in het verhaal. Het verhaal van Lena vond ik bijzonder net als als de rol van vader Simon.  De stukken uit het dagboek van Nadine zorgen voor nog weer een scenario rondom de dood van Cody.

Even dacht ik komt er wel een oplossing? Maar het verhaal ontspint zich kunstig. Het boek vond ik lastig weg te leggen. Als het verhaal dan eenmaal zijn einde nadert komt de schrijfster weer met een wending van het verhaal op de proppen.

Met dit debuut heeft Bernice Berkleef de lat voor een volgende boek hoog gelegd. Ik ben onder de indruk! Net als Bernice heb ik heel wat leeskilometers gemaakt, maar een verhaal als dit zou ik niet kunnen hebben bedenken.

Op de facebook pagina van Bernice las ik dat er al een vierde druk van het boek onderweg is! In ieder geval ben ik ontzettend benieuwd naar haar volgende boek. We hebben er een fijne Nederlandse thrillerschrijftster bijgekregen.

Van proefleesexemplaar naar een echte Pretty Boy

Wanneer Hannah de geheimzinnige Jack ontmoet, denkt ze dat ze de ware heeft gevonden. Maar waarom doet hij zo vreemd als er een kind vermist wordt in hun omgeving? En waarom vertelt hij nooit iets over zijn jeugd in Canada? Hannah's onwrikbare vertrouwen in haar echtgenoot begint te wankelen. Als hun eigen zoon verdwijnt, ontdekt Hannah de ijzingwekkende waarheid over de man van wie ze zielsveel houdt.

In februari 2018 werd dit nieuwe boek Pretty Boy van Ingrid Oonincx aangekondigd en was ik één van de gelukkigen die het boek mocht proeflezen. Met dank aan de Crime Compagnie.

Het proeflezen was nieuw voor me en je leest het boek dan ook anders dan voor een recensie, maar het was een feestje om te mogen proeflezen.

Nu heb ik dan het ‘echte boek’ Pretty Boy in handen en wat ziet het er mooi uit!

In het begin van het verhaal moest ik wat wennen aan de wisselende hoofdstukken vanuit het heden in Doodeind (Noord-Brabant) en het verleden in Truth or Consequences (New Mexico, Verenigde Staten). ‘Waar gaat dit toe leiden’ vroeg ik me af. Iets verder in het verhaal vallen de hoofdstukken uit het verlenden in Truth or Consequences helemaal op zijn plek. Het verhaal zou er niet zonder kunnen.

De schrijfstijl is prettig en de personages Hannah en Jack spreken mij aan. Gaandeweg het verhaal worden hun karakters steeds verder uitgewerkt. Het verhaal boeit vanaf het begin, - misschien wel mede door de wisselende hoofdstuk in heden en verleden-. Jack en Hannah leiden een prettig leven, tot er een vriendje van hun zoontje wordt vermist. Tot overmaat van ramp raakt dan ook hun eigen zoontje vermist en dat brengt spanning en twijfels bij Hannah teweeg. Mooi beschreven is wat er tussen hen gebeurt, maar ook wat de gevoelens en gedachten van Jack zijn. Ondertussen wordt het verhaal dan ook nog eens spannend!

De plot is verrassend en goed uitgewerkt. Pretty Boy onderscheidt zich in het eigen verhaal. In de meeste thrillers is het verhaal geweven rond een rechercheur of iemand die professioneel misdaden oplost. Juist de andere invalshoek maakt het verhaal goed.

Een fijn boek wat zich onderscheidt dus en fijn leesvoer!

Moordmysterie in de Achterhoek

Vier gruwelijke moorden schudden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op. 

Wanneer een jonge vrouw op uiterst meedogenloze wijze wordt vermoord, vreest rechercheur Suzan de Winter dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. Die angst wordt werkelijkheid, en het wordt nog erger. De dader laat aanwijzingen achter bij de slachtoffers, die doen vermoeden dat hij een afkeer van de Achterhoek heeft. Hij speelt een uitgekiend, tot in detail voorbereid spel, met mensenlevens als inzet. In de loop van het onderzoek ontdekken Suzan en haar team dat er een aanslag gepleegd zal worden op een stadion vol mensen. De tijdsdruk is in één klap immens. De inzet hoog. Suzan kan en wil niet anders: ze doet mee met het laatste spel van de dader. Een spel op leven en dood.

Zaterdag 19 mei 2018 was het zover. Het nieuwste boek van Corine Hartman werd gepresenteerd. Een regiothriller deze keer, met de naam Groen Licht, een moordmysterie in de Achterhoek.

Ambo Anthos, de uitgever, meldt dat het in (bijvoorbeeld) Duitsland heel normaal is dat er thrillers per regio worden geschreven; de zg. regiothriller. Als lezer is dat natuurlijk wel bijzonder. In een dergelijk boek beleef je het verhaal in een bekende omgeving. Aan Corine Hartman dus de eer om voor Ambo Anthos deze regiothriller te schrijven.

Corine vertelde dat ze Groen licht met veel plezier heeft geschreven en dat kun je als lezer merken. Suzan de Winter is als hoofdpersonage voor niet alle Hartman lezers onbekend. In een drietal thrillers van Corine speelt de moeder van Suzan, Nelleke de Winter, de hoofdrol.

Suzan is rechercheur en lijkt haar leven goed voor elkaar te hebben. Ze heeft een leuke baan, mooi appartement en goed contact met moeder Nelleke. Toch speelt op de achtergrond haar jeugd een grotere rol dan ze zou willen. 

Na het aantreffen van een vermoorde jonge vrouw, begint de tijd te dringen. Er zijn weinig aanknopingspunten in de zoektocht naar de dader en het vermoeden is dat er meer slachtoffers zullen gaan vallen. Daar komt bij dat de dader aanwijzingen achtelaatr die erop duiden, dat hij een link heeft met de Achterhoek. Suzan krijgt de indruk dat de dader een spel met hen speelt.

Het verhaal is goed in elkaar gezet. Ontwikkelingen volgen elkaar op terwijl druk naar oplossingen van het mysterie wordt gezocht. Suzan is een aansprekend personage en al snel merkte ik dat ze me niet losliet. Ook omdat in het verhaal nog op de jeugd van Suzan wordt ingegaan, komt het personage van Suzan tot leven. Het boek was slecht weg te leggen, je wacht als lezer op het moment van de doorbraak in het onderzoek. 

Corine weet de spanning goed op te bouwen en de ontknoping is dan ook verrassend te noemen.

Of er nog een opvolger komt op Groen licht is afwachten, maar ik zou het  toejuichen.          Corine Hartman is een bijzondere auteur en divers in de stijlen die ze schrijft. Haar voorlaatste boek Het kwaad in ons is een totaal ander boek, net als de serie rondom Jessica Haider. Toch weet zij je als lezer steeds te pakken met haar verhalen en haar schrijfstijl.

U snapt het al, ik ben fan, maar dat was ik al vanaf de serie rondom Nelleke de Winter. Deze serie is overigens nu als e-book te verkrijgen. En als ik het zeggen mag: ga ook die serie lezen!

Een zondagskind

Jasmijn Vink praat niet. Wel met haar hond. En met Elvis. Die zeggen namelijk niets terug en dat is fijn. Dan hoeft zij zich niet af te vragen wat er bedoeld wordt. Of na te denken over wat ze moet antwoorden. Hoe kan
het dat anderen wel weten hoe ze zich moeten gedragen? Dat mensen zich kunnen afsluiten voor de voortdurende stroom van prikkels, die ervoor zorgt dat haar hoofd implodeert? Met vallen en opkrabbelen leert Jasmijn hoe
ze zich in sociale situaties staande kan houden.

Zondagskind vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in de jaren tachtig en negentig, een tijd waarin weinig bekend was over autisme. Jasmijn bewandelt haar eigen, hobbelige pad en leert bij elk obstakel zichzelf en
de wereld waarin ze leeft beter te begrijpen. Zondagskind neemt de lezer mee in de belevingswereld van iemand met asperger.

Judith Visser was als schrijfster van thrillers al bekend bij veel lezers. Zelf heb ik nog geen thriller van haar gelezen, wel eens in begonnen, maar niet uitgelezen. Met de roman In seizoenen stapte ze over naar het schrijven een heel ander genre.

Van Zondagskind kreeg ik bij de boekhandel een voorpublicatie, en ik was onder de indruk van de prettige schrijfstijl en het onderwerp. Van een lieve vriendin (ook onder de indruk van de voorpublicatie) kreeg ik voor mijn verjaardag het boek! Al snel ben ik in het boek begonnen;  want het leek of het riep ‘ga mij lezen’.

Eenmaal in het boek gestart kon ik slecht stoppen met lezen, toch legde ik het boek af en toe bewust even weg. Om even te laten bezinken wat ik had gelezen en om ervan te genieten. In stilte, bijna als Jasmijn.

Zelf heb ik geen ervaring met autisme of asperger. Wel denk ik dat we bijna allemaal autistische trekjes in ons hebben. Judith Visser schrijft het verhaal van Jasmijn op een wijze, waarbij ik het gevoel kreeg in haar denken en gevoelens te worden meegenomen. Schrijnend bijna als ik las hoezeer ze haar best moest doen om acceptabel te functioneren. Want we zijn allemaal kritisch op elkaars gedrag en vinden bepaald gedrag al snel afwijken van de norm. Bijzonder zoals Jasmijn manieren bedenkt om zich toch staande te houden met behoud van haar eigen ik. Wat een geluk dat Jasmijn in een fijn en warm gezin opgroeit met steun van haar ouders. Toch naast een traan ook een glimlach, gewoon om situaties die je voor je ziet door de manier waarop uitspraken door Jasmijn worden geïnterpreteerd. Een sterk mens al met al!  

Met Zondagskind heeft Judith Visser er een fan bij. In de boekenkast ligt nu  In seizoen te wachten om te worden gelezen, ook daar ben ik erg nieuwsgierig naar geworden. En Judith; blijf dit soort boeken schrijven!

Vallen en weer opstaan

De wereld van de ambitieuze Duitse politica Annika Schaefer stort in elkaar wanneer wordt onthuld dat ze heeft gelogen over haar verleden. Om aan de toorn van haar collega's en schoonfamilie te ontkomen slaat ze op de vlucht en reist ze naar Bergen aan Zee, naar het vakantiepark waar ze met haar grootouders vaak kwam. Daar probeert ze een nieuw bestaan op te bouwen, maar al snel wordt duidelijk dat ze het verleden niet kan ontlopen. En niet alleen het hare...

Met De val van Annika S. hebben Simons en Van der Zijl de eerste roman van een serie van vijf afgeleverd. Van Annejet Van der Zijl las ik eerder (natuurlijk) Sonny Boy en het meest recent De Amerikaanse prinses. Over het laatste boek hield ze een lezing bij mijn favoriete boekhandel hier in de stad, waar ik onder de indruk van de wijze waarop ze vertelde over het schrijven en het doen van onderzoek. Ze vertelde toen, dat haar partner Jo Simons haar had vergezeld toen ze onderzoek deed voor het boek. Haar schrijfstijl spreekt me erg aan en ik was dus ook erg benieuwd naar deze roman van Van der Zijl & Simons samen.

Met het beschrijven van dit verhaal vind ik het lastig om geen spoilers weg te geven. 

Het lijkt een verhaal te zijn wat niet heftig is, maar onderhuids is er wel van alles aan de hand. Annika haar leven passeert in fragmenten de revue. Hoe is ze geworden wie ze is en was. Ze moet proberen haar leven weer richting te geven en dat blijkt niet eenvoudig met alles waarmee ze wordt geconfronteerd.  Door het verhaal heen spelen ook de verhalen van Anna en Martin. Het verhaal van Anna ontroerd me en dat van Martin intrigeerde me. Al met al een boek om snel uit te lezen, want als lezer wilde ik weten waar het verhaal toe zou leiden.

Ik heb genoten van het boek en ben benieuwd naar de volgende in de serie, daarvoor moet ik wachten tot 2019. Dan zal Rijke mensen zijn anders uitkomen, waarin ook voor Annika en Martin weer een rol is weggelegd. Erg benieuwd!

Dolores Redondo verrast zeer aangenaam

Met haar Baztan-serie neemt Redondo ons mee naar de regenachtige bossen van het Spaanse Baskenland. Daar is een moordenaar aan het werk: het dode lichaam van een meisje wordt aan de oever van de Baztan-rivier gevonden.
Inspecteur Amaia Salazar wordt op de zaak gezet. Het brengt haar naar haar geboortestreek, waar ze gehoopt had nooit naar terug te keren. Het is de plek van een donker geheim uit haar jeugd, dat haar voor eeuwig heeft beschadigd.

Met Erfenis van de botten heeft Dolores Redondo het tweede deel van de Baztan-serie afgeleverd.

Het boek gaat zo ongeveer verder waar het vorige deel stopte. Met name voor Amaia geldt dit. Zij is de hoofdpersoon in de serie en haar persoonlijk leven, gaat als een rode draad door beide boeken. In het eerste deel komt al een deel van Amaia’s verleden aan bod. In Erfenis van de botten raakt het verleden van Amaia verweven met de gepleegde misdaden lijkt het wel.

Persoonlijk spreekt de schrijfstijl van Dolores Redondo mij erg aan. In de boeken komen de gebruiken en tradities uit het Baskenland aan de orde. Ook in dit verhaal spelen die een belangrijke rol. Het verhaal rondom de misdaden en de daarop volgende zelfmoorden van de daders is goed opgebouwd.  De link met het persoonlijke leven van Amaia is subtiel in het verhaal verweven.

Een boek met een verhaal waar ik enorm door geboeid was. Daarbij is het de schrijfster gelukt om een meer dan waardig opvolger van Beschermengel te schrijven. De sfeer, het verhaal, alles klopt voor mij gewoon. U begrijpt het al, ik ben een fan!

Als ik het goed heb  begrepen is de Baztan-serie een trilogie. Met spanning wacht ik dan ook het derde deel van de serie af.

De geur van lavendel

Na een moeilijke periode in hun huwelijk willen Julia en haar man Luuc een nieuwe start maken. Als Luuc een Frans kasteel kan kopen met een grote olijvenboomgaard, vertrekken ze naar de Provence, de streek waar ze elkaar twaalf jaar geleden ontmoet hebben. Hun oude droom om beautyvakanties te gaan organiseren wordt werkelijkheid. Als Julia korte tijd na Luuc arriveert is de plaatselijke bevolking in mineur: de geliefde kunstenares Chérie is vermist. Dan wordt in het kasteel een lijk van een jonge vrouw ontdekt...

Van de Crime Compagnie ontving ik een exemplaar van Chateau de Provence, waarvoor dank! Het boek ziet er bijzonder mooi uit met de velvet-cover. Daarbij zit er in het boek een  boekenlegger met de geur van lavendel. Ogen dicht, ruiken en het is alsof je in de Provence bent.

Het verhaal van de twee ik-vertrekkers Luuc en Julia neemt je mee naar de Provence. Zelf was er nog nooit, maar na het lezen van het boek voelt het wel alsof ik er was voor een fijne vakantie. Helaas is het, net als op de tv ,voor Luuc en Julia niet allemaal rozengeur en maneschijn. Goederen die te laat, of niet, worden geleverd maar er ‘demain’ zullen zijn; tegenvallende reparaties en geldtekort.

Julia krijgt het idee dat zij niet gewenst zijn door de mensen in de omgeving. Slechts een aantal mensen helpt hen; Nicolas, Amelie en Joseph. Met het vinden van het vrouwenlichaam in het Chateau, worden er allerlei gebeurtenissen in gang gezet. Was Chérie eerder op het Chateau en waarom? Wat is de rol van Joseph? Er duiken verschillende potentiële daders op. Maar hoe zit het nu werkelijk, en wil Luuc inderdaad wel een nieuw begin maken met Julia.

Een verhaal dat je meeneemt naar de lavendelvelden in de Provence en waar je de beelden van het Chateau voor je ziet. Persoonlijk vond ik het niet een superspannend verhaal, wel een onderhoudend verhaal met goede sfeerbeschrijvingen en wel steeds de vraag wie nu de dader is.

Een lekker boek om een tijdens een vakantie te lezen, maar ook zo in een bijna lenteachtig weekend op de bank in Nederland.

Een gelukkig gezin. Zijn ze dat ooit wel geweest?

Een gelukkig gezin. Zijn we dat ooit wel geweest? 

Simone Steenbeecks grootste wens was moeder worden. Een gezin om voor te zorgen. Helaas bleef een zwangerschap uit en koos ze samen met haar man Richard voor een andere weg. Ze werden de trotse adoptieouders van de Braziliaanse Daniel en Nina. Niet lang daarna raakte Simone alsnog zwanger en dochter Veerle completeerde het gezin. 
Nu, bijna twintig jaar later, woont het gezin Steenbeeck in het idyllische Hattem aan de IJssel. Simone heeft een patisserie in het dorp, Richard is leraar in het vlakbij gelegen Zwolle en de kinderen… daar stokt het perfecte plaatje. Langzaam slaan er gaten in het warme, veilige nest dat Simone haar gezin wil bieden, en ongemerkt schuiven ze naar de rand van de afgrond.

Met de psychologische thrillers Een vlaag van waanzin en Sluipend gif is Corine Hartman weer een heel nieuwe weg in geslagen in haar schrijverscarriëre. De recensies over deze psychologische thrillers waren niet anders dan lovend. De lat lag dan ook hoog voor de nieuwe thriller Het kwaad in ons.

De omslag en de flaptekst maken nieuwsgierig als je het boek in handen hebt. Als je het boek dan gaat lezen, wordt die nieuwsgierigheid alleen maar groter. In het begin van het verhaal vroeg ik me af waar gaat dit naartoe? Nu weet ik –wederom- dat het naar een geweldig verhaal gaat.

Zo knap en bijzonder hoe Corine Hartman het verhaal heeft opgebouwd in de verschillende lagen vanuit Richard, de vader, Simone, de moeder en natuurlijk de kinderen Daniel, Nina en Veerle. De gedachten en gevoelens van zowel de ouders, als de kinderen die het allemaal zo goed willen doen. De eenzaamheid van Daniel en Nina, ieder op hun eigen manier, vond ik aangrijpend. Niet dat het iets goedmaakt van de later door hen gepleegde daden en de wereld waarin ze zijn beland, maar wel voorstelbaar vind ik. Simone die het zo goed wil doen, wil zorgen en koesteren, maar niet meer weer wat ze moet, behalve soep maken en cupcakes bakken. Richard die zich terug trekt, omdat hij ook nog andere teleurstelling moet verwerken. En dan de verrassing aan het einde van het verhaal.

Mij laat het verhaal zeker niet onberoerd, eerst lijkt het te kabbelen, maar de onderstromen brengen veel te weeg. Vanochtend las ik het boek uit maar het is alsof ik nog afscheid van het gezin moet nemen. 

En dan de omslag die ik voor het lezen al mooi vond en nu het boek uit is een diepere betekenis heeft gekregen.

Rest mij een diepe buiging te maken voor Corine Hartman met deze geweldige psychologische thriller!

Om wie je bent; zo bijzonder kan autisme zijn

Aaltje van Zweden schreef met Om wie je bent een indringend boek over haar eigen geschiedenis en over die van haar zoon Benjamin, die autisme heeft. In november 2016 ontving Van Zweden de prestigieuze Hélène de Montigny-prijs voor haar grote inzet voor autisten. Als achttienjarige student ontmoet Aaltje een jongen in een Amsterdamse discotheek. Hij nodigt haar samen met haar vriendin uit voor een avondje in het Concertgebouw. Tot haar verbazing ziet ze Jaap van Zweden als jongste concertmeester de trap af lopen, viool onder de arm. De vonk slaat over en nog geen jaar later treden ze in het huwelijk. De carrière van haar man neemt een grote vlucht, en samen met hun twee jonge kinderen genieten ze volop van een afwisselend leven. Bij haar derde zwangerschap vermoedt Aaltje echter dat er iets mis is, maar pas maanden na de geboorte van hun zoon Benjamin wordt autisme bij hem vastgesteld. Herinneringen over haar onveilige jeugd met een aan alcohol verslaafde vader komen weer naar boven. Door die confrontatie vindt ze de kracht om de problemen rond haar jongste zoon het hoofd te bieden. En juist Benjamin is degene die haar leert het leven te accepteren zoals het is. In haar boek vertelt Aaltje van Zweden op even ontroerende als inspirerende wijze hoe zij de verschillende werelden waarin zij leeft weet te combineren. Als vrouw van een van ’s werelds bekendste dirigenten, moeder van vier kinderen en voorvechter voor de erkenning van autisme.

Van een vriendin kreeg ik dit boek te leen. Zij vertelde me dat ze het zo mooi had gevonden.

Jaap van Zweden is natuurlijk bekend in Nederland als violist en dirigent. Over zijn vrouw Aaltje had ik eigenlijk nog niet eerder iets gelezen. Het boek is dan ook een eye opener voor me geweest.

Wat een vrouw. Bijzonder om te lezen uit wat voor een gezin zij komt, hoe zij haar jeugd heeft beleefd en hoe haar jeugd haar verdere leven heeft beïnvloed. Altijd proberen ongezien te blijven omdat je niet weet wat er gaat gebeuren als je wel wordt gezien. Dan in je latere leven moet je worden gezien om je idealen te kunnen verwezenlijken. De zorg voor zoon Benjamin die groot is en waarin Aaltje onvermoeibaar lijkt. En nu de vaststelling dat het goed met hem gaat, maar nog steeds een grote inzet voor het autisme.

Een bijzonder en fascinerend verhaal met mooie inzichten, waarvan ik het niet kan laten om te citeren:

‘Veel later leerde ik dat sterk zijn niets te maken heeft met nooit hulp vragen en alles zelf willen uitzoeken, maar dat het van kracht getuigt als je je kwetsbaarheid kunt laten zien. Daar horen ook de wanhopigste gevoelens bij. Dat kracht betekent een heel arsenaal aan emoties gewaar worden en dit accepteren.’