Om wie je bent; zo bijzonder kan autisme zijn

Aaltje van Zweden schreef met Om wie je bent een indringend boek over haar eigen geschiedenis en over die van haar zoon Benjamin, die autisme heeft. In november 2016 ontving Van Zweden de prestigieuze Hélène de Montigny-prijs voor haar grote inzet voor autisten. Als achttienjarige student ontmoet Aaltje een jongen in een Amsterdamse discotheek. Hij nodigt haar samen met haar vriendin uit voor een avondje in het Concertgebouw. Tot haar verbazing ziet ze Jaap van Zweden als jongste concertmeester de trap af lopen, viool onder de arm. De vonk slaat over en nog geen jaar later treden ze in het huwelijk. De carrière van haar man neemt een grote vlucht, en samen met hun twee jonge kinderen genieten ze volop van een afwisselend leven. Bij haar derde zwangerschap vermoedt Aaltje echter dat er iets mis is, maar pas maanden na de geboorte van hun zoon Benjamin wordt autisme bij hem vastgesteld. Herinneringen over haar onveilige jeugd met een aan alcohol verslaafde vader komen weer naar boven. Door die confrontatie vindt ze de kracht om de problemen rond haar jongste zoon het hoofd te bieden. En juist Benjamin is degene die haar leert het leven te accepteren zoals het is. In haar boek vertelt Aaltje van Zweden op even ontroerende als inspirerende wijze hoe zij de verschillende werelden waarin zij leeft weet te combineren. Als vrouw van een van ’s werelds bekendste dirigenten, moeder van vier kinderen en voorvechter voor de erkenning van autisme.

Van een vriendin kreeg ik dit boek te leen. Zij vertelde me dat ze het zo mooi had gevonden.

Jaap van Zweden is natuurlijk bekend in Nederland als violist en dirigent. Over zijn vrouw Aaltje had ik eigenlijk nog niet eerder iets gelezen. Het boek is dan ook een eye opener voor me geweest.

Wat een vrouw. Bijzonder om te lezen uit wat voor een gezin zij komt, hoe zij haar jeugd heeft beleefd en hoe haar jeugd haar verdere leven heeft beïnvloed. Altijd proberen ongezien te blijven omdat je niet weet wat er gaat gebeuren als je wel wordt gezien. Dan in je latere leven moet je worden gezien om je idealen te kunnen verwezenlijken. De zorg voor zoon Benjamin die groot is en waarin Aaltje onvermoeibaar lijkt. En nu de vaststelling dat het goed met hem gaat, maar nog steeds een grote inzet voor het autisme.

Een bijzonder en fascinerend verhaal met mooie inzichten, waarvan ik het niet kan laten om te citeren:

‘Veel later leerde ik dat sterk zijn niets te maken heeft met nooit hulp vragen en alles zelf willen uitzoeken, maar dat het van kracht getuigt als je je kwetsbaarheid kunt laten zien. Daar horen ook de wanhopigste gevoelens bij. Dat kracht betekent een heel arsenaal aan emoties gewaar worden en dit accepteren.’