Al is de leugen nog zo snel.....

 

Al is de leugen nog zo snel………

Loes den Hollander is een begrip voor de lezers van thrillers. Zij hoort bij de top van de Nederlandse auteurs. Haar boeken zijn vlot geschreven, spannend en lezen heerlijk door haar schrijfstijl in korte hoofdstukken. Na een hoofdstuk, denk je ‘nog even één hoofdstuk’. Alleen is dat bij niet ban toepassing. Ik lees dan steeds nog even ‘eentje’.

Natuurlijk wilde ik dan ook Een halve leugen, graag lezen. Van de Crime Compagnie/AW Bruna ontving ik een recensie exemplaar van het boek. En eenmaal in het boek gestart had ik moeite om weg te leggen.

Het leven van Bettina Drijver komt op zijn kop te staan als haar dochter een vreselijk geheim onthult. Een geheim dat zo pijnlijk is, dat Bettina het amper kan geloven. Spreekt haar dochter de waarheid, dan is alles waar Bettina in gelooft een leugen. Is wat haar dochter beweert een leugen, dan zal hun relatie nooit meer dezelfde kunnen zijn. Verscheurd door twijfels gaat Bettina op zoek naar antwoorden. Maar wat zij te weten komt gaat alle begrip te boven…

Vanaf de eerste pagina werd ik meegenomen in het verhaal. Wie schrijft deze eerste zinnen, en aan wie is het dreigement gericht? Al snel wordt dat duidelijk. Juist op de dag dat Bettina en haar partner hun samenzijn gaan vieren, wordt het pijnlijke geheim met enorme gevolgen aan haar geopenbaard. Wie moet ze geloven; haar dochter of haar partner? Haar partner Andries en vriendin Rony kiezen partij. Bettina kan dat niet. Zelf blijkt zij ook een groot geheim mee te dragen. Er vinden nare gebeurtenissen plaats.

Bettina wordt heen en weer geslingerd tussen haar dochter en haar partner. Wie moet ze geloven. Dan zijn er nog de hoofdstukken geschreven door de dader. De vraag is alleen wie is de dader en aanjager van dit alles. Wie moet je geloven als moeder; je kind of je partner. De innerlijke strijd van Bettina is groot.   

Als lezer wist ik niet wie te geloven. Mijn eerste verdachte viel af en daarna ook mijn tweede verdachte. Toen bleek de dader uit een heel andere hoek te komen!

Conclusie, alweer een heel knap geschreven boek van Loes den Hollander. Een aanrader!

 

Come l'arancio amaro. Als bittere sinaasappels

 

Als bittere sinaasappels had ik al een aantal keren op social media voorbij zien komen en in de boekhandel al in handen gehad. Op slag was ik all verliefd op de omslag van het boek en het verhaal geworden.

Milena Palminteri schreef deze debuutroman, nadat zij tijdens haar werk als conservator op een bijzonder verhaal stuitte. Zij verweefde dit met andere gebeurtenissen uit de Italiaanse geschiedenis.

 

Toen ik me kon inschrijven voor de Hebban.leesclub deed ik dat snel en was erg blij dat ik mee mocht lezen.

 

De zesendertigjarige Carlotta Cangialosi doet een schokkende ontdekking over haar afkomst in een notarisakte, wat leidt tot een zoektocht naar haar familiegeschiedenis tussen de jaren twintig en zestig van de vorige eeuw. De levens van de drie vrouwen Sabedda, Nardina en Carlotta blijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Twee zijn in de verkeerde tijd en op de verkeerde plaats geboren, de derde gaat op zoek naar hun verhaal..

Het verhaal van de drie vrouwen wordt in twee tijdlijnen beschreven; wat er écht gebeurde in 1924 en wat er in 1960 gebeurt als Carlotta een ontdekking doet over haar familiegeschiedenis.

De schrijfstijl is even wennen, net als de vele personages en hun namen, maar het doorlezen wordt beloond. Langzaam worden beetje bij beetje de gebeurtenissen onthult, nadat Carlotta haar ontdekking doet en dit deelt met Ziu Peppino. Daarmee wordt het verhaal van wat er écht gebeurde in gang wordt gezet.

Als lezer wordt je betrokken in het leven van en de verschillende rollen van de bewoners. De hiërarchie die er is; de rijke adel en de maffia die beiden grote invloed hebben op het eilandleven, en de arme arbeiders die hard werken en het beste ervan proberen te maken. Er wordt een mooi tijdsbeeld geschetst van 1924. Zo is er de opkomst van Benito Mussolini die onder de Sicilianen het nodige teweeg brengt.

De drie vrouwen in het verhaal zijn ieder op hun eigen manier, sterke vrouwen, van heel verschillende afkomst en toch zijn hun levens sterk met elkaar verweven. Zij spelen voor mij toch wel de hoofdrol in het verhaal. Het leven van de vrouwen leven wordt bepaald door anderen, of het nu de moeder of de schoonmoeder is.

Carlotta is jaren later in de gelukkige omstandigheid dat ze haar eigen leven kan bepalen, maar toch is er dan het geheim dat van grote invloed op dat leven gaat zijn.

'Lieve Carlotta, van de bittere sinaasappel ken ik alleen de doornen en die doen me geen pijn meer. Maar de zoete geur van de witte bloem is van jou, het is de geur van vrijheid.’

In het verhaal komen de bittere sinaasappel bomen steeds terug. De titel vind ik dan ook goed gekozen. De bittere sinaasappels staan niet alleen symbool voor Sicilië, maar ook voor het leven van de drie vrouwen. De buitenkant lijkt mooi, maar van binnen is het leven soms bitter.

Het Genootschap van Machteld van Zalingen, een intrigerend boek!

 

Machteld van Zalingen woont op de Veluwe, en is zelf geen Friezin, maar heeft een jarenlange band met Friesland. Vanaf haar achttiende is zij vaak te vinden in Oudega (SWF), omdat haar schoonfamilie – een echt Friese familie – daar een vakantiehuisje bezit. Het vakantiehuisje wordt door haar regelmatig als schrijfhuisje gebruikt, waar ze zich terugtrekt om aan een boek te werken.

Ze werkt als freelance schrijfdocent, redacteur en tekstschrijver. Naast thrillers schrijft ze ook non-fictie en prentenboeken. Machteld doet veel research naar de onderwerpen in haar boeken, die vaak gaan over de invloed die ouders op hun kinderen hebben. Maar ook, wat doen mensen in extreme situaties om te overleven, zich staande te houden.

Dat laatste is de grote vraag in het Genootschap.  Als klein meisje ontsnapte Ira aan een brand, waarbij haar ouders en broer omkomen. Na deze vreselijke gebeurtenis groeit ze in een pleeggezin in Friesland.

Ze zeggen dat haar broer is omgekomen bij een brand. Maar Ira heeft dat nooit geloofd…

Jaren later werkt Ira als onderzoeksjournalist. Ze droomt nog vaak in flitsen over de brand en dat doet haar geloven dat haar broer nog leeft. Tijdens onderzoek naar haar verleden, ontdekt ze dat haar moeder Lieneke lid is geweest van de streng religieuze gemeenschap Het Noors Genootschap. Een gemeenschap die volgens de regels van God leeft.

Als er een functie bij het Noors Genootschap vrij komt solliciteert Ira. Ze krijgt de baan en gaat undercover in de sekte in de hoop haar broer te vinden. Binnen het Genootschap lijkt een strijd gaande te zijn, over de opvolging van de grote leider. Langzaam ontrafelt zich een geheim, waar haar moeder een grote rol in lijkt te hebben gespeeld. Ira blijft als onderzoeksjournalist schrijven, maar die rol binnen het Genootschap brengt grote gevaren met zich mee.

 

Een bijzonder boeiend boek, waarin je als lezer in het Genootschap wordt meegenomen. De beschrijving van de sfeer, die grimmig is en de regels en straffen die binnen de gemeenschap heersen deden me huiveren. De hoofdpersoon ontdekt dingen, die de leider liever niet geopenbaard ziet. De spanning in het verhaal is goed opgebouwd en het verhaal ging me zelfs een beetje onder mijn huid zitten. Een aanrader dus.