Kwartetten met boeken

Mag ik van jou.....? Dat is de vraag die je meestal stelt bij het kwartetten, die vraag stel ik nu niet.

Waar het nu om gaat is een kwartet van gelezen boeken. Een internationaal geheel, twee Scandinavische thrillers, een Nederlandse thriller en een Nederlandse roman. 

De Minnares van Camilla Grebe.

Niet eerder las ik iets van deze schrijfster dus ik was wel benieuwd naar haar schrijfstijl. De flaptekst had mijn nieuwsgierigheid gewekt.

Emma Bohman ontmoet in de winkel waar ze werkt de charmante Jesper Orre. Ze raakt tot over haar oren verliefd, maar de zakenman staat er op dat hun relatie geheim blijft, en ze belooft niemand over hun verhouding te vertellen. Twee maanden later wordt in de hal van een riante villa het lichaam van een vrouw gevonden, zonder hoofd. De eigenaar van het huis is spoorloos verdwenen, en de identiteit van de vrouw is een raadsel.
Het onderzoek naar de onthoofde vrouw dreigt al snel vast te lopen, maar dan ontdekt inspecteur Peter Lindgren dat de zaak opvallende gelijkenissen vertoont met een onopgeloste moord van tien jaar geleden....

Op zich een mooi gegeven, een geheime relatie, een moord en een rechercheur die niet helemaal stabiel lijkt. Anders dan ik gewend ben van verschillende Scandinavische schrijvers mis ik in dit boek de vaart in het verhaal. Er zijn veel woorden nodig om stukjes van het verhaal te vertellen en het duurt lang voordat er enige samenhang tussen de invalshoek van Lindgren en Bohman te vinden. Het verhaal kon mij aandacht moeilijk vasthouden. Ik zal niet snel weer iets van deze schrijfster te lezen pakken.

Rode Sneeuw van Jorn Lier Horst.

De schrijver van Rode Sneeuw, wordt geroemd in de recensies die ik las. Het is het eerste deel van de Wisting serie die in het Nederlands is uitgegeven.

Het kustlandschap is die herfst in een dichte mist gehuld, van de vakantiehuisjes aan het loodgrijze water zijn de luiken gesloten. Ove Bakkerud is van plan om hier nog eenmaal een rustig weekend door te brengen voordat alles voor de winter wordt gesloten. Hij treft zijn huisje echter in chaos aan, alles is door inbrekers vernield. En in het naastgelegen huisje ligt een ernstig mishandelde, dode man.

Inspecteur William Wisting heeft al eerder groteske moorden meegemaakt. Maar de wanhoop waarvan hij deze herfst in Stavern getuige is, is nieuw voor hem. Alsof iemand alles te winnen en heel weinig te verliezen heeft. 

Het boek van deze – ook weer – Scandinavische schrijver vind ik geschreven in de stijl van Elizabeth George. De beschrijvingen van de personages en de sfeer deden me wat aan de boeken van George denken. Toch ben ik niet enorm enthousiast over dit boek,hoewel de schrijfstijl me wel aansprak.

De Johansons van Carla de Jong.

Van Carla de Jong kende ik wel als thrillerschrijfster van onder andere Serpent. Een roman van haar had ik nog niet gelezen. Reden waarom ik wel nieuwsgierig was naar haar nieuwe boek: de Johansons.

Anne groeit als slim meisje op in een liefdevol arbeidersgezin waar ze zich een vreemde eend in de bijt voelt. Dan ontmoet ze de welgestelde, ontwikkelde Johansons, en ze voelt zich meteen thuis bij dit gezin. Ze raakt innig bevriend met Daphne, de dochter, en haar twee broers. Samen worden ze volwassen, maar hun vriendschap, die meer en meer onder druk komt te staan, strandt door een reeks dramatische gebeurtenissen. Dertig jaar later kruisen de paden van de Johansons en Anne elkaar weer. Kunnen ze elkaar vergeven? De Johansons is een familieroman, maar ook een verhaal over volwassen worden, over familiebanden, ontworteling, jeugdillusies en de onvermijdelijke desillusies die het ouder worden met zich meebrengt. Aangrijpend, ontroerend, spannend, en vol geestige scènes: een verhaal dat je met weemoed uitleest omdat de personages stuk voor stuk onder je huid zijn gaan zitten. 

Een bijzonder boek waarvan ik niet echt weet wat de impact op me is. Met te zeggen ‘dat de personages me onder de huid zijn gaan zitten’, zou ik te ver gaan. Wel vind ik het een boek dat lekker weg leest. De gevoelens van Anne bij de vriendschap die zich ontwikkelt en het gezin waar ze deel van uit gaat maken zijn herkenbaar. Bij het lezen vraag je je als lezer steeds af ‘wat is er toch gebeurd tussen deze vrienden?’ Langzaam wordt er steeds mee bloot gegeven van wat er in het verleden is voorgevallen. Dan wordt ook (pijnlijk) duidelijk waartoe misverstanden kunnen leiden, en zijn die misverstand gevoed met een bepaalde bedoeling? Al met al best een fijn boek.

In de familie van Joyce Spijker.

In verschillende bladen werd dit nieuwe boek van Joyce Spijker geroemd. Haar tweede boek, en erg genoeg had ik van haar debuut Spotlight nog nooit gehoord. Dus boek gereserveerd bij de bieb en gaan lezen.

Spraakmakend familiedrama achter de schermen van politiek Den Haag
Nina Satijn is een jonge fotografe, op zoek naar haar plek in het leven. Ze is single na een lange relatie en vindt steun bij haar oma Emma, die haar na de vroege dood van haar moeder voornamelijk heeft opgevoed. Nina's vader Boudewijn, minister van Justitie en Veiligheid en bij een volgende kabinetsperiode in de race voor het premierschap, heeft zich tijdens de opvoeding nauwelijks om haar bekommerd en hertrouwde al snel met de mooie Marsala. Als Nina op een dag bij Emma op bezoek gaat, vindt ze haar op de grond in de woonkamer in haar huis in Wassenaar. Vermoord. Ze besluit alles op alles te zetten om de dader te vinden en de dood van haar geliefde oma te wreken. 

Een lekker boek! Je zou er zo ook een tv-serie van kunnen maken volgens mij.  Korte hoofdstukken – soms erg kort – die lekker weg lezen. Net als de personages denk je te weten wie de dader is, maar dat blijkt een simpele aanname. Leuk gegeven is, dat het verhaal zich afspeelt tijdens de verkiezingen in Nederland, dezelfde periode waarin ik het boek las. Zoals gezegd een lekker boek met een verrassend plot.