Ik zie jou!

Wanneer Zoë Walker, tijdens een treinrit naar haar werk, tot haar verbijstering een foto van zichzelf in de krant ziet in de rubriek met seksadvertenties, is ze vastbesloten uit te zoeken hoe die foto daar terecht is gekomen. Ze heeft geen andere aanwijzingen dan de korrelige foto, een website en een telefoonnummer. Haar familieleden wuiven het weg als iemand die misschien veel op haar lijkt. Maar dan verschijnt er een foto van een andere vrouw, een vrouw die net als Zoë elke dag die trein neemt. Wanneer deze vrouw vervolgens gewurgd wordt gevonden, beseft Zoë dat ze gevaar loopt. Maar van wie komt dat gevaar? Iemand die net als zij dagelijks die trein neemt? Iemand die precies weet wat haar routines zijn?

Met Mea Culpa maakte Claire Mackintosh een vliegende start. Een fijn boek vond ik het met een onverwacht einde. Naar haar nieuwe boek was ik dan ook nieuwsgierig. Zou dit boek net zo fijn zijn als haar eerste. Met hooggespannen verwachtingen loopt het meestal mis, maar in dit geval liep het anders.

Vanaf de eerste bladzijde werd ik in het verhaal getrokken. De hoofdstukken zijn afwisselend vanuit Zoë en vanuit Kelly geschreven. Zoë woont samen met Simon en haar twee kinderen en is gescheiden van Matt. Kelly werkt bij de politie, maar ze wil graag weer terug naar de recherche waar ze eerder werkzaam was. Tijdens haar werk bij de recherche heeft zich een incident heeft voorgedaan waardoor ze nu weer straatdienst heeft. Een voorval uit het verleden draagt eraan bij dat Kelly zich meer en meer verdiept, zeg maar bemoeit, met de melding van Zoë over de advertentie en de vermoorde vrouw. 

Tussen de hoofdstukken door is er dan nog tekst van de moordenaar. Die moordenaar kwam uit een voor mij geheel onverwachte hoek opduiken, zo onverwacht dat er nog een staartje aan zat.

Kortom ik vond het een fijn boek om te lezen, zo één waar je bijna in verdwijnt en onbereikbaar bent voor een ander. Zeker de moeite waard om te gaan lezen!