Helen Grace ziet zich geconfronteerd met een nieuwe nachtmerrie.
De slachtoffers hangen met pijlen doorboord aan de statige oude eiken in het
bos. Waarom worden hulpeloze -vakantiegangers opgejaagd tijdens het
campingseizoen? Wat hebben de moorden te betekenen? Is dit soms het werk van
een psychopaat? Of is het een teken van een occulte samenzwering en worden de
slachtoffers geofferd aan het bos zelf? Helen moet zich in het duister wagen om
de waarheid achter deze wel heel macabere zaak te achterhalen.
Arlidge lijkt in Helen Grace een
onuitputtelijke bron van inspiratie voor verhalen te hebben gevonden. In dit -als
ik goed heb geteld- 8e boek, draait het weer om haar en de haren. Arlidge wordt
wel met Karen Slaughter vergeleken qua schrijfstijl. Het gekke is dat ik niet
van de boeken van Slaughter houd (met uitzondering van Mijn Dochter), maar van
de boeken van Arlidge heb ik nog lang niet genoeg.
Steeds weer komt er een verhaal waarvan je
je afvraagt waar het toe zal leiden, dat blijft ook in In de maneschijn lang onduidelijk. Heel langzaam lijken
puzzelstukjes op hun plaats te vallen.
Helen Grace heeft inmiddels een nieuwe
leidinggevende Grace Jones, voor haar een oude bekende, en iemand die beter
begrijpt waarom Helen werkt zoals ze werkt.
Bij het lezen van het boek heb ik me toch
wel afgevraagd: waar gaat dit toe leiden? En met mij vroegen Helen en haar team
zich dit ook af. Mensen die in het bos wordt opgejaagd en op gruwelijke wijze doorboort met pijlen aan hun einde komen. Wie doet dit en wat wil die persoon duidelijk maken? Door
het hele verhaal blijft dit de vraag en volgt er weer een verrassende
ontknoping. Daarbij is er voor het privéleven van Helen ook weer de nodige
aandacht, net als voor het privéleven van haar trouwe collega’s, maar ook voor
een nieuwe soms wat mysterieuze nieuwe mannelijke Hudson.
Arlidge heeft weer een fijne thriller
afgeleverd, die je van begin tot einde in spanning laat. Als thrillerlezer en liefhebber van deze serie beland je in een warm bad. Bekende personages komen weer ten tonele en het verhaal is weer top. En ja het moet al heel
raar lopen wil er niet nog een boek over Helen Grace komen. Ik zou zeggen: laat
maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten