#Hebbanbuzz: De stagiair

Dankzij de #Hebbanbuzz was ik in de gelegenheid om De Stagiair vooruit te lezen. Waarvoor dank!

Waar gaat het boek over:

Volgens de 42-jarige hoofdredacteur Katherine is de nieuwe stagiair Lily een typische millennial: verwend, hypercorrect en zelfbewust. Met haar tante als directeur heeft ze het bovendien maar gemakkelijk als nieuwkomer op de redactie. Lily ziet Katherine juist als een wezen uit een ander tijdperk: hiërarchisch, onaardig en denigrerend.

De komst van Lily op de redactie van het Women’s Leadership-magazine verandert alles aan het leven van Katherine. Tot haar eigen ongenoegen raakt ze in de ban van de jonge vrouw, die haar pijnlijk herinnert aan haar eigen ouder worden en vervlogen ambitie. Lily doet poeslief, maar er klopt iets niet. Wanneer Lily toevallig vrienden wordt met háár man en opduikt op borrels met haar vrienden, begint Katherine nerveus te worden. Is zij paranoïde? Of wil Lily haar iets duidelijk maken?

De beschrijving van het boek sprak me aan. Als je maar lang genoeg bij dezelfde organisatie blijft werken, behoor je op een bepaald moment vanzelf tot de ‘oude garde’. Eerst denk je bij een stagiaire ‘het kon mijn jongere zusje zijn’, daarna ‘het kon mijn dochter zijn’, en nu denk ik ‘ze zou mijn kleindochter kunnen zijn’. Ik spreek over een vrouwelijke stagiair, want in de organisatie waarin ik werk zijn mannen niet zo dik gezaaid.

Maar de inhoud van het boek.                                                                                    Katherine en Lily maken op de ochtend,  waarop de  nieuwe baas zich gaat presenteren, kennis. Dat het een nichtje van baas Gemma is, ontdekt Katherine pas op kantoor. Vanaf dat moment lijkt Katherine een haat–liefde-verhouding te hebben met Lily.

Het verhaal wordt verteld vanuit Katherine en Lily. Katherine haar verhaal is wat uitgebreider en daardoor soms wat langdradig. Zij heeft  dan ook een langere geschiedenis, gezien haar leeftijd. Ze woont met haar man in een appartement, hun toekomstdromen en plannen zijn niet uitgekomen zoals ze hadden gehoopt. Katherine lijkt nogal negatief en dat straalt ze ook, een soort van teleurgesteldheid in het leven. Zet tegenover die houding, de houding van de frisse Lily, die voortdurend met nieuwe flitsende ideëen op de proppen komt. Katherine wil bij de jonge garde horen maar ook weer niet. En dat terwijl Lily toch geniepig meer dan haar best doet om Katherine dwars te zitten.

Uit de verhaallijn van Lily wordt pas laat  echt  duidelijk, waarom ze Katherine  zo dwars zit, of sterker nog, haar alles af wil nemen. Beide vrouwen blijken niet te zijn wie ze lijken. Gevormd door hun jeugd, gedragen ze zich zoals ze zich dat aangeleerd hebben.

Ik vond het een minder interessant  boek dan ik had verwacht. De schrijfstijl heb ik als niet echt prettig ervaren. Waar ik me in de stijl aan stoorde kan ik niet echt zeggen, het las gewoon niet prettig voor mij. Het verhaal boeide, maar was soms ook wat lang van stof. Het verhaal van Katherine vond ik wat te breedsprakig in vergelijking met het verhaal van Lily, wat wel meer de diepte in had gemogen. Voor mij niet echt een aanrader.